Jak vajujuć u Ukrainie rasijskija desantniki. Śviedčańni rodnych Mikałaja Kazłova, jaki straciŭ nahu pad Maryupalem.
Mikałaj Kazłoŭ z baćkam. Na hrudziach u Mikałaja — miedal «Za viartańnie Kryma»
Na vučeńni 31-ja asobnaja hvardziejskaja desantna-šturmavaja bryhada rušyła 3 žniŭnia. Vajskoŭcam skazali, što z Uljanaŭska (miesca baziravańnia) jany pajeduć hruzavikami na palihon Čebarkul (Čelabinskaja vobłaść). Kantraktnik Mikałaj Kazłoŭ vyras u Aziornym pad Čelabinskam, tamu aziraŭsia pa bakach, ale znajomych Uralskich hor usio nie było. Uzdoŭž darohi razharnuŭsia step. Chutka ŭsie zrazumieli: viazuć va Ukrainu.
— Ich taksama ŭ Krym, chutčej za ŭsio, adpraŭlali: pierakidvajuć nibyta na vučeńni — i ŭsio, ty ŭžo ŭ Sievastopali, dobry dzień. Zahad na kamandziroŭku aformleny, admovicca nielha. Sistema arhanizavana tak, što baćki-kamandziry viedajuć, što rabić, a ŭ sałdataŭ nie pytajucca, — kaža dziadźka Mikałaja Siarhiej Kazłoŭ. — Ja Kolku spytaŭ: ty padpisvaŭ jakija-niebudź papiery? Jon skazaŭ: «Kali treba było, za mianie ŭžo ŭsio padpisali».
Pavodle źviestak vajskovaha kamisaryjata Aziorskaha, 21-hadovy Mikałaj Kazłoŭ, aŭtamiechanik pa śpiecyjalnaści, da červienia 2013 prachodziŭ terminovuju vajskovuju słužbu ŭ vajskovaj čaści 73612 31-j asobnaj desantna-šturmavoj bryhady, z 1 žnivień 2013 słužyŭ tam ža pa kantrakcie.
Mikałaj (źleva) u formie ŭkrainskaj milicyi. Fota z «Vkontaktie» jaho baćki. Maj 2014-ha
Pieršym bajavym zadańniem Mikałaja staŭ Krym. Miarkujučy pa fatahrafijach, jakija baćka desantnika vykłaŭ na svajoj staroncy Ukantakcie, spačatku Kola (pa farmuloŭcy baćki) «achoŭvaŭ novy ŭrad u formie maładych, nieapaznanych i vietlivych ludziej u vajskovaj formie, a potym u bierkutaŭskaj formie». Ciapier fatahrafija Koli va ŭkrainskaj milicejskaj formie šyroka razyšłasia pa internecie. Mnohija vykazali zdahadku, što rasijskija desantniki pad vyhladam «Bierkuta» ŭdzielničali ŭ razhonie Majdanu ŭ lutym. Siarhiej upeŭnieny, što fota było zroblena ŭ kalidory Viarchoŭnaha savieta, jaki Mikałaj, vierahodna, pad vyhladam «bierkutaŭca» i achoŭvaŭ: «Moładź durnaja, usiudy fotki vykładvaje: z Ukrainy, z Kryma… Fotak z Kijeva nichto nie bačyŭ. Napeŭna, našych tam nie było. I potym, Kola — śpiecyjalist pa antydyviersijnaj baraćbie, ich pałkaj razmachvać nie vučyli».
Ź miedalom «Za viartańnie Kryma» Kola viarnuŭsia va Uljanaŭsk. Ažaniŭsia. I ŭ žniŭni apynuŭsia va Ukrainie.
Vajavaŭ Mikałaj tydni dva. Zhodna z bajavym zadańniem (jak jon patłumačyŭ svajmu stryječnamu bratu Dźmitryju) dušyŭ artyleryjskija kropki praciŭnika.
— Kola kaža: ukraincy vielmi razumna i chitra vajujuć, — raspaviadaje Siarhiej. — Artyleryja nadziva dakładnaja. Koleŭ atrad trapiŭ u zasadu na žyŭca. Spačatku ŭkraincy ŭziali ŭ ich dvaich pałonnych, 24 žniŭnia našy pajšli ich adbivać — voś ich i abstralali.
Jak raspaviadaŭ Kazłoŭ dziadźku, stralali ź niejkaj braniabojnaj pryłady. Pieršym ža strełam Kolu adarvała nahu.
— Usie dumali, jon dvuchsoty (trup — Red.), — kaža Siarhiej Kazłoŭ. — Niechta z sałdat paśpieŭ adciahnuć jaho ź linii ahniu. Kola sam zmoh nakłaści žhut na toje, što zastałosia ad nahi, spynić kroŭ, ukałoć leki…
Dalej Kolu dvoje sutak — z sepsisam, u śpiakotu, ź vialikaj strataj kryvi — vieźli da miažy. U rastoŭskim vajennym špitali (pa słovach Koli, pierapoŭnienym paranienymi) zrabili apieracyju i adpravili ŭ Maskvu.
Dadomu desantnik patelefanavaŭ užo z Centralnaha vajennaha kliničnaha špitala imia Višnieŭskaha — kamandavańnie zrabić heta nie paličyła patrebnym, i Kola prosta ŭziaŭ u kahości mabilny telefon. «Nazvaŭ tolki špital, a ŭ taho kuča adździaleńniaŭ pa ŭsim Padmaskoŭi. Dobra, ja ŭ Maskvie žyvu. Pačaŭ šukać, padniaŭ znajomych, ledź znajšoŭ», — raspaviadaje Siarhiej.
Pa prahnozach lekaraŭ, Mikałaj praviadzie ŭ špitali jašče čatyry miesiacy. Zhodna z aficyjnymi ličbami vajenna-strachavoj kampanii, vajskoŭcy, tyja, što zastalisia invalidami pieršaj hrupy, atrymlivajuć 1,5 miljona rubloŭ. «Heta prykładna niamieckaja dapamoha pa biespracoŭi za 15 miesiacaŭ, — padličvaje Siarhiej. — Ci nie taja suma, ź jakoj varta z maładości zastavacca invalidam». Pry tym pa razmovach ź plamieńnikam Siarhiej nie zaŭvažyŭ, kab toj cikaviŭsia padziejami va Ukrainie i išoŭ vajavać za svaje pohlady:
— Jakaja palityka, 20 hadoŭ… Desantna-šturmavaja bryhada — heta elita, heta śpiecnaz, — kaža Siarhiej Kazłoŭ. — Tam vydatna, jość dobraja pierśpiektyva trapić u miratvorčyja vojski AAN, śviet pabačyć. Za hetym Kolka tudy i išoŭ. Im, viadoma, skormlivajuć: «Suśvietny impieryjalizm akružaje nas z usich bakoŭ», — heta zasvojvajecca na niejkim uzroŭni. Ale na vajnu jon nie chacieŭ. Prosta pryvieźli — i ŭsio. Zahad.
Dzie mienavita plamieńnik byŭ paranieny, Siarhiej nie viedaje. Kola raspaviadaŭ tolki, što desantnikaŭ va Ukrainie adpravili na šturm. Miarkujučy pa zvodkach navin, heta byŭ Maryupal.
— Kola kaža: «Tam kvitok u adzin kaniec». Zachodziać paŭbataljona abo paŭroty — nazad nie viartajucca. Iduć tanki, iduć BTRy — nie viartajucca. Nazad vyvoziać tolki trupy i paranienych. Kaža: usia technika, jakaja zachodzić va Ukrainu, zapraŭlenaja na šlach u adzin bok. Bienzinu ŭ samoj Ukrainie im nie znajści. Atrymlivajecca, jany nie raźličvajuć iści nazad?..
Mabyć, kab vykonvać režym radyjomaŭčańnia, u bryhadzie Mikałaja adabrali telefony i lubyja srodki suviazi. Desantnik raspaviadaŭ Dźmitryju (stryječnamu bratu), što niekalki razoŭ ich atrad bačyŭ inšych ludziej u kamuflažy, adkryvaŭ ahoń — i potym razumieŭ, što heta svaje. «Straty ŭ ich i ad siabroŭskaha ahniu».
— Ja nie chaču traŭmavać Kolu, asabliva nie raspytvaju, — kaža Siarhiej. — Adzinaje pytańnie zadaŭ: ty zabiŭ kaho-niebudź? Adkazaŭ: «Nie viedaju».
Ranieńnie Mikałaja vyklikała zusim roznuju reakcyju členaŭ jaho siamji.
Dziadźka desantnika Siarhiej Kazłoŭ, IT-śpiecyjalist z Maskvy, napisaŭ ab ranieńni plamieńnika na svajoj staroncy ŭ Facebook: «Jon ciapier biaznohi invalid da kanca žyćcia. Krym naš ciapier…»
Baćka, Usievaład Kazłoŭ, kiroŭca aŭtobusa na vytvorčym abjadnańni «Majak» (tam pierapracoŭvajuć radyjeaktyŭnyja materyjały) u zakrytym horadzie Aziorskim, 3 vieraśnia daŭ intervju «Echu Moskvy».
«A što raskazvać? — skazaŭ toj. — Jon sałdat. Jon daŭ prysiahu i sumlenna vykonvaŭ zahad. I nie uciok, i nie zbajaŭsia, jak vašyja tam… banderłohi hetyja, za jakich vy zaprahajecie ŭvieś čas. Zrazumieła? <…> Ja hanarusia im. Jon sapraŭdny sałdat. I što b ź im ni zdaryłasia — ja budu jaho hadavać, budu padymać i nie kinu nikoli. <…> U nas na Urale pry Pucinu tolki žyć pačali, adradžacca. A vy ŭ Maskvie žyviacie tam… u vas zusim inšaja kraina. Viedajecie, čamu va Ukrainie nazyvajuć maskalami ruskich? Tolki z-za Maskvy. Vy na vajnie byli? Vy ŭvohule ŭjaŭlajecie, što heta takoje? Vy ŭjaŭlajecie, kali z abodvuch bakoŭ iduć pierastrełki «Hradam»? Kali abstrelvajuć miežy našy.. Ja nie viedaju, dzie jon byŭ. Chutčej za ŭsio, na miažy. I što b jon ni rabiŭ, jon maje racyju. Zapomnicie, jon vykonvaŭ zahad. Ŭsio».
— Ja dumaju, heta zavučany tekst, — Siarhiej kaža biez złości, chutčej z sumam. — My z bratam na nastupny dzień razmaŭlali — słova ŭ słova ŭsio paŭtaryŭ. U nas dzied dysident, baćka dysident, ja sam dysident. Tolki bratka advajavaŭ u Afhanie, usio žyćcio byŭ dalnabojnikam… Syna vyhadavaŭ pad siabie.
Ja datelefanavałasia da Usievałada Kazłova ŭ subotu, kali jon byŭ na ŭ darozie da syna ŭ Maskvu. Praz try dni paśla intervju «Echu» baćka desantnika kazaŭ zusim inakš: «U Koli ŭsio dobra. Nie viedaju, ci zastaniecca ŭ jaho invalidnaść. Nie bačyŭ jaho, nie mahu skazać».
Ścisła razmova źviałasia da «nie viedaju». Ja spytała, ci sapraŭdy Kola byŭ paranieny va Ukrainie.
— Nie viedaju. Chutčej za ŭsio, nie. Pra Ukrainu — heta zdahadki, mnie jany nie patrebnyja. Dakumientalna ŭ mianie pakul ničoha niama, kazać prosta tak sensu nie baču.
— Vy budziecie damahacca rasśledavańnia taho, dzie i jak paciarpieŭ vaš syn?
— Nie viedaju. Nie dumaju. Mnie ciapier nie da taho.
Paźniej ja daviedałasia, što ŭ piatnicu Usievaład Kazłoŭ sustreŭsia z žurnalistami, sabranymi administracyjaj Aziorskaha, i zajaviŭ, što jaho syn «nios słužbu ŭ miratvorčaj bryhadzie» na miažy z Ukrainaj, «prachodzić lačeńnie ŭ najlepšym špitali Maskvy» i navat «jon u humory».
U adkaz na aficyjnym sajcie administracyi Aziorskaha źjaviłasia paviedamleńnie, što «siamji vajskoŭca, jaki patrapiŭ u niaprostuju žyćciovuju situacyju, budzie akazana raznastajnaja padtrymka».
U toj čas, pakul Mikałaj Kazłoŭ byŭ u špitali, stała viadoma ab hibieli «pry vykanańni abaviazkaŭ vajennaj słužby» dvuch jaho tavaryšaŭ pa słužbie: namieśnika kamandzira 4-ha ŭzvoda 4-j roty 31-j bryhady Mikałaja Bušyna i starejšaha strałka sapiorna-desantnaha šturmavoha bataljona vajskovaj čaści 73612 Ilnura Kilčanbajeva. Jašče dvoje desantnikaŭ 31-j bryhady, Rusłan Achmiedaŭ i Arsień Ilmitaŭ, 28 žniŭnia jany trapili ŭ pałon na terytoryi Ukrainy pad Iłavajskam.
P.S. U subotu siužet pra Mikałaja Kazłova źjaviŭsia ŭ efiry pieradačy NTV «Centralnaje telebačańnie» (hł. z 11-j chviliny). Mikałaj byŭ pradstaŭleny jak toj, chto «jašče niadaŭna byŭ u samym piekle i, narešcie, viarnuŭsia dadomu».
Ni słova pra toje, vajavaŭ jon jak apałčeniec ci jak kantraktnik rasijskaj armii, skazana nie było. Tolki ŭ kancy siužetu, jak padvodku da nastupnaha (pra zahinułaha va Ukrainie fatohrafa Andreja Ścienina) viadučy Vadzim Ciekmienaŭ vymaviŭ: «U śpisach źniaviečanych i zahinułych nie tolki dobraachvotniki, ale i tyja, chto apynuŭsia na vajnie pa abaviazku słužby». Adnosiłasia hetaja fraza da fatohrafa Ścienina abo desantnika Kazłovu, zastajecca niezrazumiełym — mahčyma, tak było skazana naŭmysna.
