Toj fakt, što my ŭłasnymi namahańniami nie možam asiahnuć Boha, paćviardžajecca našym ułasnym vopytam. Na ŭłasnym vopycie my pierakonvajemsia, što pamiž nami i Im isnuje razryŭ. Ułasna jon i pieraškadžaje nam źmianić navat samich siabie ŭ lepšy bok.
Hetym razryvam jość hrech. Navuka Carkvy i Biblija havorać, što «ŭsie zhrašyli i pazbaŭlenyja słavy Božaj» (Rym. 3:23). Ale Hospad uciełaviŭsia ŭłasna dla taho, kab pieraadoleć jaho. Isus Chrystos pieramoh hrech, kali pamior za kožnaha čałavieka na Kryžy i ŭvaskros.
Sutnaść misii Isusa Chrysta, sutnaść chryścijanskaj viery možna apisać adnym skazam: «Bo tak palubiŭ Boh śviet, što Syna Svajho Adzinarodnaha daŭ, kab kožny, chto vieryć u Jaho, nie pamior, ale mieŭ žyćcio viečnaje» (Jan. 3:16). Dixi.
0
0
0
0
0
0
