Alaksandr Łukašenka daŭ intervju «Iźviestijam va Ukrainie».
Tradycyjna prahučała pytańnie pra małodšaha syna Kolu jak pierajemnika. Łukašenka taksama tradycyjna adžartavaŭsia: ja da taho času nie dažyvu. Ale raptam pryznaŭsia pra prezidenckija ambicyi starejšaha syna Viktara:
«Paprakajuć mianie [ŭ tym,] što starejšy syn choča stać prezidentam, heta bližej da iściny.Ale vy vielmi pravilna spytali, ci chaču ja synu prezidenckaha losu. Nie chaču. Vy nie ŭjaŭlajecie, što takoje prezidenctva dla majoj siamji. Ja chaču, kab maje dzieci spakojna žyli i kab u nas pałkami nie kidali.
Nichto mianie nie papraknie ŭ tym, što ja chaču, kab maje dzieci stali prezidentami. Ja, viadoma, nie zmahu ich hetaha prava pazbavić, ale starejšy kaža, što jamu chapaje majho prezidenctva.
Moj starejšy syn pracuje maim pamočnikam. Jon vierny čałaviek, nikomu nie pieraškadžaje. Jon — dadatkovaja krynica infarmacyi dla mianie. Jon prychodzić i raskazvaje baćku, što ličyć patrebnym.
Voś u Rasii, va Ukrainie chto siłavyja struktury kantraluje? Prezident? A jak? Bo prablem dastatkova.
U nas u Biełarusi stvorany kampaktnyKali hałava nie hniłaja, chvost budzie krucicca.apieratyŭna-analityčny centr pry prezidencie, u im mienš za sto čałaviek. Jaho kantraluje moj starejšy syn. Im pa zakonie jamu padkantrolnaja viarchuška śpiecsłužbaŭ. Syn chvareje za baćku, prakuror razumieje, što jon padkantrolny, i sudździ razumiejuć, što padkantrolnyja.
Ale ja nikoli nie kazaŭ synu: ja pajdu, a ty zastaniešsia».
0
0
0
0
0
0
