Z nahody Suśvietnaha dnia svabody presy pravaabarončaja arhanizacyja «Repartery biaź miežaŭ» apublikavała svoj štohadovy śpis vorahaŭ svabody presy (predators of freedom of information in 2013).
U sioletni śpis patrapili 38 palitykaŭ i arhanizacyjaŭ, siarod jakich akazalisia vosiem lideraŭ postsavieckich krainaŭ: Ilcham Alijeŭ i Vasif Talibaŭ (Azierbajdžan), Alaksandar Łukašenka (Biełaruś), Uładzimir Pucin i Ramzan Kadyraŭ (Rasieja), Nursułtan Nazarbajeŭ (Kazachstan), Isłam Karymaŭ (Uźbiekistan), Hurbanhuły Bierdymuchamiedaŭ (Turkmienistan).
Sytuacyju ŭ Biełarusi aŭtary śpisu charaktaryzujuć ŭ formie «patajemnych dumak» Alaksandra Łukašenki, jakija majuć padkreślena iraničnaje hučańnie: «„Lepš być dyktataram, čym hiejem!“ Hetym kamentarom u sakaviku letaś, jak dumaju, ja dakładna vyśvietliŭ sytuacyju ministru zamiežnych spravaŭ Niamieččyny, Hidu Vestervele, jaki ŭvieś čas skardzicca, što maja kraina zastajecca „apošniaj dyktaturaj Eŭropy“. Kali hetyja durni ŭ Bruseli i inšych miescach ličać, što jany mohuć prymusić mianie pamienšyć represii adnym uzmacham ruki abo pasłabić kantrol nad sytuacyjaj, jany robiać vialikuju pamyłku. Viecier Arabskaj viasny spyniajecca na biełaruskaj miažy.
Nieŭzabavie minie ŭžo 20 hadoŭ z času, jak ja staŭ kiravać Biełaruśsiu, i ja nia maju namieru pieradavać styrno kiravańnia kamuści inšamu. Mnie padabajecca, što maja kraina pieratvaryłasia ŭ saviecki Park Jurskaha peryjadu. U toj čas jak maje kalehi ź inšych postsavieckich krainaŭ prykidvajucca i robiać rozny vyhlad, ja hanarusia tym, što zachavaŭ KDB, uklučna ź jaho imiem, biaz źmienaŭ. (...)
Niahledziačy na maje namahańni, usio jašče šmat pisakaŭ nia chočuć pisać pra rečaisnaść tak, jak baču jaje ja, i sovajuć nos u spravy, jakija ich nie datyčać. Ahulnanacyjanalnyja niezaležnaja hazety zaviaźli ŭ štrafach, tyražy rehijanalnych hazetaŭ rehularna kanfiskujucca. Ale heta nie dapamahaje. Hetyja šalonyja sabaki ŭparta padryvajuć aŭtarytet ułady i hańbiać honar krainy. Ja mieŭ racyju, kali nazvaŭ ŚMI ŭ 2002 hodzie „samaj mahutnaj zbrojaj masavaha źniščeńnia ŭ našym stahodździ“. U toj čas, jak ja starajusia padać usio ŭ styli sacyjalistyčnaha realizmu (uśmiešlivyja ludzi, pali ŭradlivaj pšanicy, ściahi horda łunajuć na vietry), jany psujuć karcinu, pišučy pra ekanamičny kryzis, vybuchi i narodnuju niezadavolenaść. Mnie nie padabajecca, kali maju maru topčuć takim čynam».
