«Напэўна, я непапраўны аптыміст, але, магчыма, з уцёкамі ад КДБ Алеся Міхалевіча астатніх вязняў перастануць катаваць»,— сказала «Свабодзе» сястра Андрэя Саннікава, адна з заснавальніц створанага ў Брытаніі грамадскага руху «Free Belarus Now»
Перакладзеныя на розныя мовы заявы Алеся Міхалевіча пра катаванні ў КДБ сведчаць пра беспрэцэдэнтныя ва ўмовах сучаснай Еўропы фізічныя і псіхічныя здзекі з чалавека.Пра гэта заявілі «Свабодзе» эксперты па катаваннях, што практыкаваліся ў колішняй таемнай паліцыі ГДР. Даследчыкі «Stasibehoerde» (ведамства па вывучэнні злачынстваў колішняй усходненямецкай дзяржбяспекі), а таксама медыкі,
Прынцып «Штазі» — неістотнай інфармацыі не бывае
Служба дзяржбяспекі ГДР, чыя галоўная турма месцілася ва ўсходненямецкім горадзе Баўтцэн, была створаная неўзабаве па заканчэнні Другой сусветнай вайны пры непасрэдным удзеле
Дэвіз таемнай паліцыі гучаў як «Шчыт і меч партыі» (мелася на ўвазе Сацыялістычная адзіная партыя Нямеччыны). Галоўны прынцып — «неістотнай інфармацыі не бывае». У супрацоўнікаў «Штазі» былі свае гімны, дзе сустракаліся такія зусім не нямецкія словы, як «чэкісты», «Дзяржынскі». Напрыклад: «Таварыш Дзяржынскі, мы твае нашчадкі, гатовыя да канца змагацца з ворагам і памерці са светлую будучыню нашай краіны».
У моладзі «Штазі» быў свой гімн, сэнс якога зводзіўся да радкоў папулярнага некалі савецкага міліцэйскага шлягеру «Если
«Штазі» шчыльна кантралявала паводзіны грамадзянаў ГДР, каб загадзя перадухіляць любыя палітычна некарэктныя ўчынкі. Дапамагала ім у гэтым больш за 260 тысяч інфарматараў — «неафіцыйных супрацоўнікаў».
Усе тэлефоны ў ГДР праслухоўваліся, у гатэльных нумарах у абавязковым парадку ўсталёўваліся відэакамеры. Каб здабываць інфармацыю ў заходніх палітыкаў і бізнэсоўцаў, шырока выкарыстоўвалі прастытутак.
Колішнія катаванні ў ГДР нагадваюць цяперашнія методыкі КДБ
У дачыненні да дысідэнтаў, праваабаронцаў і г.д. «Штазі» ўжывала розныя катаванні.
Як сведчыць спецыяліст са «Stasibehoerde»
Паводле эксперта «Stasibehoerde»
Як адзначае даследчык, тое, што засведчыў у сваіх нядаўніх заявах Алесь Міхалевіч, цалкам адпавядае колішняй гэдээраўскай практыцы: ад рознага кшталту пагроз, гульні ў добрага і злога следчага — да ўвесь час уключанага ў камеры святла ці патрабавання, каб рукі ляжалі паўзверх коўдры, — працягвае нямецкі эксперт.
«Праца» са зняволенымі таксама прадугледжвала розныя знявагі, пазбаўленне сну, ізаляцыю, падслухоўванне і дакучлівае назіранне. Карацей,
ужываліся ўсе магчымыя тэхнічныя, фізічныя і псіхалагічныя сродкі, каб зламаць волю чалавека.
«Пасля таго як вязень выходзіў на волю, выкарыстоўваліся ўсе сродкі, каб дыскрэдытаваць яго ў вачах апазіцыі», сведчыць
Нават самыя «нявінныя» гульні спецслужбаў могуць мець сур’ёзныя наступствы для здароўя
Некаторыя нямецкія эксперты лічаць, што супрацоўнікі «Штазі» ўжывалі канцэрагеннае выпраменьванне і што
такім чынам былі забітыя тры вядомыя дысідэнты — пісьменнікі Юрген Фукс і Рудольф Баро іПасля падзення мура ў катоўнях знайшлі радыеактыўныя прылады.рок-гітарыст Герульф Панах, які граў у самай вядомай у ГДР групе «Клаўс Рэнфт Комба». Усе трое памерлі ад вельмі рэдкай формы раку.
«Нават самыя «нявінныя» гульні ў злых і добрых следчых не могуць не пакінуць адбітку на здароўі чалавека», — кажа вядомы берлінскі
«Гэта жудасна, што цяпер падобныя рэчы адбываюцца ў Беларусі, практычна ў цэнтры Еўропы», дзеліцца ўражаннямі са «Свабодай» берлінскі псіхіятр, у мінулым сам вязень «Штазі»д-р Карл-Хайнц Бомберг, азнаёміўшыся з заявамі Алеся Міхалевіча.
«Я маю на ўвазе захоўванне фізічных катаванняў, якія ў ГДР былі спыненыя ў