Ліса нікога з журналістаў не пакінула абыякавым — яе вонкавы выгляд нібы вытанчаны шэдэўр прыроды. Поўсць жывёліны выглядае шыкоўна — мяккая, густая, відаць, што лісу добра даглядаюць.
Ліса з імем Міа жыве ў жыхаркі Слоніма Вольгі з мая гэтага года. Ёй паўгода, нарадзілася ліса 26 сакавіка і жыве ў вальеры прыватнага домаўладання.
Паводле слоў Вольгі, імя Міа на кітайскай мове азначае «адданая свайму гаспадару».
Фота: архіў Вольгі
— Вольга, як праходзіць звычайны дзень у Міа?
— Я на працы, так што не заўсёды магу назіраць за ёй. У асноўным днём лісы спяць. Але Міа вельмі гуллівая. Наш дзённы рэжым: уначы яна адпачывае, а ўдзень актыўнічае.
Пакуль наш сын на вакацыях, ён праводзіць з ёй шмат часу ў вальеры. Яна заўсёды сустракае яго з радасцю, паводзіць сябе амаль як сабака.
Спачатку Міа пражыла ў нас у доме два месяцы да прышчэпкі ад шаленства — у яе быў каранцін.
Калі вы вырашыце завесці лісу, будзьце гатовыя сачыць за ёй, асабліва першыя два месяцы.
Яна любіць браць рэчы, хаваць і закопваць іх. Таму ўсе каштоўныя прадметы павінны быць на гэты час недаступныя для яе. Тое ж тычыцца і ежы: калі нешта пакінута на стале, яна абавязкова гэта забярэ, і вярнуць ужо складана.
— Як Міа ставіцца да іншых хатніх жывёл?
— З катамі ў яе добрыя адносіны. У цэлым Міа вельмі разумная і незалежная: яна робіць толькі тое, што лічыць патрэбным для сябе, слова «нельга» ёй не зразумець.
Калі вы вырашыце прагуляцца з ёй, будзьце гатовыя да таго, што яе жаданні будуць на першым месцы. Яна палохаецца вялікіх машын, аўтобусаў, ровараў і натоўпу людзей. Калі хтосьці ў захапленні падбягае да яе і крычыць: «Ура, ліса!», — Міа можа паспрабаваць уцячы. Але як толькі яна разумее, што пагрозы няма, яна становіцца спакойнай.
— Калі не сакрэт, колькі каштуе такое задавальненне?
— Кошт прыкладна адпавядае кошту шпіца. Калі б перада мной стаяў выбар паміж шпіцам і лісой, я б выбрала лісу. Мне здаецца, што лісы разумнейшыя, нават больш разумныя, чым нямецкія аўчаркі. У нас раней была нямецкая аўчарка, так што ў мяне ёсць досвед для параўнання.
Ліса выдатна разумее ўсё, і з ёй трэба знаходзіць агульную мову. Яна не так паддаецца дрэсіроўцы, як сабакі. З лісой вы жывяце, па сутнасці, як з роўнай вам істотай.
Яна прыехала да нас у маі, і да сярэдзіны месяца мы ўжо вывучылі дзве каманды: «сядзець» і «зайка». Калі я прапаную ёй ласунак і кажу «сядзець», яна паслухмяна гэта робіць. А на каманду «зайка» ліса становіцца на заднія лапкі, пярэднія прыціскае да сябе і просіць пачастунак.
— Якія смакоткі вы даяце Міа?
— Калі яна была маленькай і магла есці толькі корм, мы часам частавалі яе маленькай ягадкай або кавалачкам яблыка.
Фота: архіў Вольгі
— Як на яе рэагуюць мінакі?
— Дзеці ў захапленні, крычаць: «Гэта ліса!» Многія мінакі здзіўлена аглядаюцца. Рэакцыі розныя: хтосьці здзіўляецца, хтосьці палохаецца.
Быў выпадак, калі малады чалавек спалохаўся яе і пабег прэч, хоць ліса ў асноўным баіцца незнаёмых людзей. Калі чалавек падыдзе занадта блізка, яна можа ўцячы. Наморднік ёй не патрэбны, але калі незнаёмец паспрабуе наблізіць руку да яе пашчы, яна можа цапнуць. Пры гэтым яе ўкус неглыбокі, не параўнаць з укусам сабакі.
Многія баяцца, думаючы, што яна шалёная. Гэта мяне забаўляе, бо хто б выгульваў шалёнага гадаванца? У яе ўсе прышчэпкі зробленыя, так што я спакойная. Дарэчы, па статыстыцы, вожыкі часцей бываюць пераносчыкамі шаленства, чым лісы, хоць некаторыя людзі трымаюць вожыкаў дома.
Фота: архіў Вольгі
— Як яна рэагуе на прысутнасць сабак?
— Пабачыўшы сабаку, я адразу бяру Міа на рукі, бо многія з іх спрабуюць на яе напасці. У Слоніме многія гаспадары сабак дапускаюць неасцярожнасць, выгульваючы іх без ланцужка і намордніка, што стварае рызыку для нас.
Мы аддаём перавагу месцам, дзе менш сабак. У небяспечнай сітуацыі я неадкладна бяру Міа на рукі, хаваючы яе хвост, каб сабака не змагла яго схапіць.
Сын Вольгі Максім на прагулцы з лісой
— Вы згадвалі, што ваша ліса хавае рэчы. Ці ёсць у яе іншыя недахопы?
— Сапраўды, яна можа пацягнуць усё, што апынецца ў зоне яе доступу. Не раз мне даводзілася ехаць на працу ў тапачках, таму што мой абутак знік у яе схованках. Да таго ж яна любіць грызці тапкі і мяккія цацкі.
Калі нешта не па ёй, яна можа зрабіць гучны крык — такі, што здаецца, быццам яе паранілі. Пры страху і радасці яна можа пазначаць тэрыторыю, і яе пах даволі рэзкі. Таму трымаць лісу ў кватэры немагчыма. І яшчэ: ёй трэба надаваць шмат часу.
— Колькі разоў на дзень корміце лісу?
— З гэтым проста: я сачу за ўзроўнем корму ў яе місцы і дадаю па меры неабходнасці. Яна сілкуецца кормам для сабак, але без травы. Лісе нельга даваць хлебабулачныя вырабы, прысмакі, малако, цытрусы, выключаючы абястлушчаную смятану, тварог і ёгурт. Да паўгода сырое мяса ёй таксама супрацьпаказана.
Танныя кармы ёй не падыдуць. Тыя, хто разглядае магчымасць завесці лісу, павінны разумець: эканоміць на корме нельга. Гэта адаб'ецца на стане яе поўсці, зубоў і хваста.
— Мяркую, вы адзіная ў Слонімскім раёне, у каго ёсць ліса?
— Нават ва ўсёй Гродзенскай вобласці. Хоць ведаю хлопца з Мінска, у якога дзве лісы.
Фота: архіў Вольгі
— Якія парады можаце даць тым, хто разглядае магчымасць завесці лісу?
— Рэкамендую ўстрымацца ад гэтай ідэі, асабліва калі вы любіце бавіць вольны час у адзіноце або кладзяцеся спаць рана. Ліса патрабуе ўвагі: калі не пабыць з ёй раніцай ці вечарам, яна можа будзіць вас ноччу сваімі крыкамі.
Фота: архіў Вольгі
— Вы раіце не заводзіць лісу, але чаму самі вырашылі яе завесці?
— Я бясстрашная ў дачыненні да жывёл. Калісьці я выгульвала нямецкую аўчарку, якая важыла 56 кг, пры маёй вазе 43 кг. Прысутнасць дзікай жывёлы побач мяне абсалютна не палохае.
Чытайце таксама:
«У нас сям'я ветэрынараў». У Мінску прапануюць арандаваць жывую лісу для асабістых фотасесій
Адпачынак казачны, але не бюджэтны: як сям'я з Брэсцкай вобласці бавіла час у парку жывёл «Дыпрыз»
ліса - зайка ? оо