Džo Kokier, były siabar «Džoni Ŭokiera» i Maryi Chuany, pamianiaŭsia daščentu. Pabačyŭšy, jak bolšaść jaho kaleh pa tym samym «Vudstoku'69» vypraviłasia da Abrahama na piva i kakain, jon prosta vypraviŭsia.
 |
Toj, kaho koliś chistała ad vypitaha ałkaholu ŭ Łos-Andželesie ŭ 1974 na vystupie pierad akułami amierykanskaha šou-bizu, ciapier niuchaje tolki śviežaje pavietra i haduje pamidory ŭ vioscy. Toj, kaho padčas turne pa Aŭstralii aryštoŭvali za ŭtrymańnie kanoplaŭ, ciapier pakutuje ad cyharetnaha dymu.
«Siabry, — kaža Džo Kokier, — ja hladžu na ich i adčuvaju, što treba rabić samomu». Tak, sapraŭdy, ciapier pieśniu «Ź niaznačnaj dapamohaj ad maich siabroŭ», pieśniu, ź jakoj Kokier prasłaviŭsia, možna pierajnačyć na «Z mahutnaj dapamohaj siabroŭ».
Dyk chto jany, siabry Džo Kokiera?
Siabar №1 — Inšyja śpievaki dy znakamitaści
Datul jak dałučyŭsia da halerei vobrazaŭ z Džymi Chiendryksam, Dženis Džoplin, Santanam, «Hrejtfuł Ded» dy inš., Džo Kokier hibieŭ u pazaštatnym anhielskim Šefiłdzie, ciahajučy bałony z hazam. Što trymała jaho ŭ žyćci? Repiertuar Reja Čarlza, ź jakim jon uviečary, paśla pracy, vystupaŭ pa maleńkich kłubach.
 |
Adnojčy svaim šurpatym i tresnutym hołasam,
Džo Kokier pierapieŭ «Bitłoŭ» (pryhadanaja vyšej «Ź niaznačnaj dapamohaj») i adrazu skoknuŭ u Vudstok.
Stul pierapieŭki, kaviery, tryvała ŭvajšli ŭ jaho repiertuar.
Potym byli pieśni Boba Dyłana, Džordža Charysana, siabroŭ i mižvolnych papularyzataŭ jaho tvorčaści. Navat ciapier, śpiavajučy so(u)lnyja bałady, Džo nie zabyvaje vykonvać čužyja pieśni, bolš maładych REM i U2, ich chity «Usim balić» i pieśnia «Adzin» adpaviedna.
Dziela spraviedlivaści varta zaznačyć, što sam Kokier kvity sa svaimi siabrami.
U vieraśni 1997 na bierlinskim kancercie pryśviaciŭ kampazicyju You Are So Beautiful/«Ty takaja pieknaja» zabitaj pryncesie Dyjanie.
Heta było adno z samych jaskravych pryśviačeńniaŭ u historyi rok-n-rołu. Jaki miesiac paśla trahičnaj hibieli pryncesy šmat chto ź bierlincaŭ, vyjaviŭšy novyja trahičnyja noty ŭ starym kokieraŭskim chicie, nie zmoh strymać ślazu. Płakaŭ i sam Kokier.
Siabar №2 — Publika
Kažučy pra 70-yja, Kokier havoryć: «u toj čas ja viedaŭ, što mušu dać publicy, čaho jana zasłužyła, i tamu ja piŭ. I takim čynam majo pićcio — uśviadomleny ŭčynak». Sapraŭdy, imidž rakienrolščyka išoŭ papieradzie samaho Kokiera.
Jon sabie nie naležaŭ — byŭ pravadnikom žadańniaŭ inšych.
Časopis «Łajf» nazvaŭ jaho «hołasam usich ślapych, płakalščykaŭ, šalonych žabrakoŭ, niahiehłych kalek, jakija badziajucca pa vulicach».
Kokier vyraziŭ toje, što tvorycca ŭ dušy harotnikaŭ i ab čym nichto nie viedaje, toje, što sami jany sami nikoli nie zmahli by vykazać.
Siabar №3 — Kiniematohraf
Džo Kokier ź jaho admietnym vakałam šmatkroć zaprašali stvaralniki mastackich stužak.
Kali epileptyčnyja žesty rukami, jakija vykručvaje Džo na kancertach — na amatara, dyk čary jaho sipaŭ — idealnyja dla sauntreku da ramantyčnaj stužki.Nu, jak možna abminuć uvahaj You Can Leave Your Hat On/«A kapialuš ty možaš nie zdymać» u «91/2 tydniaŭ».
 |
Što moža być bolš seksi za spakuślivuju Kim Besindžer u kadry i mužnaha Džo Kokiera — pa-za? A jak ščyra, dyk hetaja pieśnia, niahledziačy na ŭvieś svoj seksrevalucyjny pafas — kampazicyja dosyć iraničnaja.
Natchnialnaja vysnova, zroblenaja pierad kancertam Kokiera ŭ Minsku
Rakienroł nie maje patreby ŭ skokach (chiba ŭ chaatyčnych ruchach ruk), u strakatym šou (kašula i vaŭnianyja nahavicy — nie ŭ lik), i navat u epatažy (nu, moža być nievialičkim, u formie taho ž staroha dobraha epileptyčnaha rukazałomvańnia). Rakienroł, strašna skazać, nie maje patreby navat u nasyčanym hołasie — jak vyjaviła doŭhaja baraćba Kokiera suprać Jaje Mości Pryrody.
I kali Biblija rakienroła budzie napisanaja, dyk jana budzie pačynacca takimi słovami «Spačatku była duša…», h.zn. «souł» pa-anhielsku.
 |
Tak što sustrakajcie: Spadar Džo Kokier, śpiavak, jaki, kali jamu było 30, dyk jon śpiavaŭ jak dzied, a ciapier 66-hadovy daje bluzu što małady. Spadar Džo Kokier, jaki źmianšaje razryŭ pamiž pakaleńniami, i padčas kancertu prymušaje kryčać adnych fanatak: «Zrabi mnie syna!», a inšych — «Zrabi mnie ŭnuka!».
Takim paradkam, 1 kastryčnika, «Minsk-Arena» (pr.Pieramožcaŭ, 111). Pieśni z novaha alboma Hard Knock, a taksama staryja viadomyja chity. Kvitki ad 100 tys. da 500 tys.
Hladzieć jašče: Džo Kokier «Ź niaznačnaj dapamohaj ad maich siabroŭ»
