Indyvidualny pradprymalnik Jury Kačuk čytaje litaraturu pra Druhuju suśvietnuju vajnu, piša karciny i ikony, lubić hladzieć multfilm «Nu, pačakaj!» i ŭmieje smačna hatavać. Kab ažyćciavić svaju daŭniuju maru — vydać knihu kulinarnych receptaŭ tradycyjnaj biełaruskaj kuchni, — jon pradaŭ žyllo.
Rychtuje rakaŭ u pivie
Niekalki hadoŭ tamu ŭźnikła ideja — vydać knihu pra tradycyjnuju biełaruskuju kuchniu. U asnovu lehli recepty ź siamiejnych archivaŭ, ad siabroŭ i znajomych.
Naprykład, były adnakłaśnik paraiŭ, jak lepš hatavać varanych rakaŭ: nie treba nijakich zapraŭ, paśla vareńnia treba chutka źlić vadu, zalić stravu ciomnym pivam i hetaksama chutka jaho źlić. Časam, jak kaža Jury, davodziłasia «napružvać pamiać» abo rychtavać ekśpiedycyi pa haradach i vioskach.
Kožnuju stravu Jury hatavaŭ sam, sam ža dehustavaŭ, a paśla fatahrafavaŭ stravu stareńkim «Alimpusam».
Karalom usich biełaruskich straŭ Jury ličyć «piačysty» — advarnyja, tušanyja, smažanyja tuški parasia, ptuški abo vialikija kavałki śvininy. U vyniku ŭ knizie sabrałasia bolš za 350 kulinarnych receptaŭ — ad tradycyjnych zrazaŭ da palandvicy pa-husarski.
Spačatku ŭ hałavie skłaŭsia dyzajn budučaj knihi, potym Jury ŭvasobiŭ jaho na kampjutary i razdrukavaŭ načorna-biełym pryntary. I adpraviŭsia ŭ polskaje vydaviectva.
Kab vypuścić 500 asobnikaŭ knihi i pryvieźci ŭvieś nakład na radzimu, spatrebiŭsia pačatkovy kapitał. Dziela lubimaj spravy daviałosia pradać kvateru.
Jak ni dziŭna, žonka takoje rašeńnie muža padtrymała. Siamja pierajechała žyć da baćkoŭ.
«Voraha treba viedać u tvar»
Ciapier Jury z žonkaj žyvie ŭ nievialikaj dvuchpakajovaj kvatercy ŭ Zelvie. Jašče z paroha nas uraziła, jak šmat knih u našaha hieroja. Uvieś kalidor pa pierymietry abstaŭleny palicami z roznaj litaraturaj.
Potym haspadar pravioŭ nas tudy, dzie, ułasna, naradžajucca jaho idei.
Nievialikaja pakoj zastaŭlena meblaj. Šafy źvierchu danizu taksama zabityja knihami — Alaksandr Dziuma, Nicše, markiz de Sad. Asobnaja palica — dla litaratury pra Druhuju suśvietnuju.
— Vielmi lublu čytać Suvorava i Sałanina, pra vyviedku. Voraha treba viedać u tvar, — uśmichajecca naš surazmoŭca. — Lubimyja ramany — «17 imhnieńniaŭ viasny». «Patop» Hienrycha Siankieviča pieračytvaŭ 17 razoŭ. Viedaju ledź nie na pamiać. «Ahniom i miačom» — krychu mienš, zatoje byŭ na premjery ŭ Krakavie ŭ 1999 hodzie.
Vučyć razmaŭlać kata Vieniu
Juryj Kačuk vielmi lubić zbroju. Ad dzieda ŭ spadčynu jamu pierajšła siamiejnaja relikvija — pistalet kavalerystaŭ XVI stahodździa. Kaštuje jon, pa słovach Juryja, kala 30 tysiač jeŭra. Niadaŭna jon pieradaŭ zbroju ŭ słonimski muziej.
Asobny kutok pryśviečany suvieniram ad siabroŭ. Naprykład, kinžał, jaki padaryŭ siabar viadomaha savieckaha režysiora Tenhiza Abuładze, abo suvienirny žanočy pistalet.
Adno z zachapleńniaŭ našaha hieroja — malavańnie.
Juryj piša naciurmorty, mora (pobač z karcinami paviesiŭ dva maleńkija makiety karabloŭ) i abrazy. Jaho pracy vystaŭlalisia ŭ Bielhii i Aŭstralii.
Paŭsiul na ścienach — fota lubimaj dački, jakaja ciapier žyvie ŭ Prazie i… kata Vieni, dakładniej, Vieńjamina Bieniadziktaviča. Pa słovach haspadara, heta kot, jaki ŭmieje razmaŭlać. Praŭda, za toj čas, što my praviali ŭ haściach u Juryja, akramia złosnaha miaŭkańnia, nivodnaha słova z vusnaŭ kata Vieni my nie pačuli.
Darečy, Novy hod Juryj razam z žonkaj płanujuć sustreć tradycyjna — u haściach u dački ŭ Prazie.
