Skryn ź jutub-kanała «Žyćcio-malina»
Pra viarboŭku ŭ eskort da Łukašenki
Kryścina raskazvaje, što ŭ biełaruskim akciorskim asiarodździ chapaje charasmientu. Ale ŭ pačatku karjery ź joj zdaryłasia historyja, jakaja i na hetym fonie vyhladaje ŭnikalnaj.
Drobyš zaŭsiody maryła pracavać tolki ŭ Kupałaŭskim. Trapiła tudy i atrymała dobruju rolu ŭ vialikim śpiektakli. Za tydzień da premjery joj pryznačyli niezvyčajnuju sustreču i paprasili pryhoža apranucca, nadzieć abutak z abcasami.
«Ja absalutna naiŭna apranaju sukienku i niejkija abcasy, prychodžu a dziaviataj ranku ŭ pryjomnuju dyrektara, mnie prapanoŭvajuć kavu. Było pradčuvańnie, što štości adbyvajecca: pomniu, što mnie dali maleniečki kubačak kavy i taleračku, i jon prosta źvinieŭ, bo treślisia ruki. Mianie zaprašajuć u kabiniet, [tudy] zachodzić žančyna ŭ šykoŭnym futry z pacham parfumy, ad jakoj moža pačacca mihreń», — uspaminaje aktrysa.
Nieznajomka viedała, jak zavuć Kryścinu, ale svajho imia nie nazvała. Jana padrabiazna raspytała aktrysu, jak joj praca ŭ teatry, i pacikaviłasia, ci možna admianić repietycyju śpiektakla ŭ niadzielu. Kryścina admoviłasia: maŭlaŭ, tydzień da premjery, heta niemahčyma.
Paśla raźvitańnia ź nieznajomkaj sakratarka raspaviała dziaŭčynie, što ź joj razmaŭlała Natalla Piatkievič, na toj čas adna z nabližanych da Łukašenki asob. Drobyš zrazumieła, što jaje sprabavali zavierbavać u eskort da Łukašenki.
«Pačynaju huhlić i razumieju, što mnie zusim nie padałosia, heta była Piatkievič, na toj momant — pravaja ruka Łukašenki. U mianie pačynajecca lutaja isteryka. Ja prylacieła da čałavieka, jaki mnie skazaŭ pryjści ŭ kabiniet, raŭła, kryčała, što nie budu hetaha rabić», — raspaviała aktrysa.
Jak Drobyš heta tłumačyć, ad udziełu ŭ eskorcie jaje «vyratavali»: raskazali «boku, jaki zaprašaŭ», što dziaŭčyna moža nie dać rady ŭ takoj funkcyi.
Pra Łatušku ŭ 2020-m i proby ŭ carkvie
Kryścina padzialiłasia ŭspaminami ab pracy z Paŭłam Łatuškam u Kupałaŭskim — z 2019-ha pa leta 2020-ha palityk byŭ dyrektaram teatra. Pavodle aktrysy, Łatuška tady i ciapier — dva roznyja čałavieki. Jana raskazała, što ŭ teatry nie ŭsie razumieli novaŭviadzieńni, jakija jon prynios, ale pad kiraŭnictvam Łatuški Kupałaŭski pačynaŭ rabicca bolš sučasnym, bo jon arhanizoŭvaŭ aryhinalnyja mierapryjemstvy.
Skryn ź jutub-kanała «Žyćcio-malina»
Taksama Drobyš zhadała padziei leta 2020-ha, kali ŭ znak pratestu suprać sfalsifikavanych vybaraŭ i represij teatr pakinuła šmat kupałaŭcaŭ na čale z Łatuškam.
«Chaču jašče raz adznačyć: nie Pał Pałyč pryniaŭ rašeńnie ab tym, što teatr spyniajecca, a my ŭsie, «barany», pajšli za im. [Nie], heta było naša rašeńnie, i my tady vyklikali kiraŭnictva, kab zajavić i spytać, ci padtrymlivaje jano nas, i jany padtrymali. Ščyra kažučy, za try hady zakalabali nazyvać nas baranami.
Ja pomniu hety momant, dla mianie jon byŭ strašna čałaviečy, bo dla mianie ludzi raskryvajucca ŭ situacyjach, kali jany razhublenyja abo złujucca. Ja bačyła hetuju razhublenaść, ubačyła Pał Pałyča čałaviekam — nie publičnaha čałavieka, nie dypłamata, nie piersonu, a čałavieka, jaki tut i ciapier prymaje rašeńni i razmaŭlaje.
Što b pra jaho ni kazali raniej ci paźniej, ja bačyła čałaviečy momant u mocnaha čałavieka, jaki pryniaŭ rašeńnie. Niavažna, jakija, moža być, u jaho byli mety, mo pabudavać palityčnuju karjeru — jon jaje pabudavaŭ, mnie zdajecca, i praciahvaje budavać, heta patrabuje niejkich vysiłkaŭ», — razvažaje Kryścina.
Drobyš raskazvaje, što jana zachavała svaje raźlikovyja listki z Kupałaŭskaha teatra da 2020 hoda: «Moj siaredni zarobak u Kupałaŭskim byŭ kala 250—300 dalaraŭ za miesiac». Pry hetym jana zdymałasia ŭ rasijskim sieryjale «Viartańnie Muchtara — 2» i atrymlivała za dzień zdymak prykładna stolki, kolki joj płacili za miesiac u teatry.
Nizkija teatralnyja zarobki prymušali bracca za lubyja mahčymaści padzarabić u kino, i časam heta pryvodziła da dziŭnych historyj.
«Mnie adnojčy prapanavali syhrać terarystku ŭ rasijskim kino, ja skazała nie. Adnojčy mianie vyklikali na proby, dali adras, a pa hetym adrasie — carkva, nu akiej. Mnie prapanoŭvali tam syhrać prastytutku, jakaja jedzie aŭtastopam z dalnabojnikam — byłym śviatarom. Vielmi radaja, što mianie nie vybrali, bo ja tady nie nadta ŭmieła admaŭlacca ad prajektaŭ», — uspaminaje jana.
Pra ahučvańnie dziciačych knih
Kryścina — suzasnavalnica prajekta ahučvańnia dziciačych knih «Knižny voz». Raskazvaje, što takoje ahučvańnie nie zaŭsiody karystajecca popytam, ale jość u im vialiki sens. Bo jość dzieci, jakim patrebnaja hetaja praca i jakija zasynajuć pad biełaruskuju movu — Drobyš ličyć, što heta cudoŭna.
Skryn ź jutub-kanała «Žyćcio-malina»
«Dla mianie toje, što ciapier isnuje i pišacca dziciačaja litaratura i što jana vielmi kłasnaja — heta ŭžo pośpiech. I toje, što my možam zacikavić amal tysiaču čałaviek, jakija buduć zasynać pad sučasnuju biełaruskuju litaraturu na jakasnaj biełaruskaj movie — heta pośpiech. Ličby buduć časam padać, časam raści — niavažna, ale hetyja ludzi jość», — razvažaje aktrysa.
Kryścina Drobyš zhadvaje sustreču na fiestyvali «Tutaka» ź dziećmi — słuchačami «Knižnaha voza»:
«Heta inšy ŭzrovień, nie toje, što ty robiš prezientacyju, heta dzieci. Ty nie skažaš im: viedajecie, my zapisvajem 60 knih. Im heta niecikava, ja heta razumieju.
Strašna razhubiłasia, bo na mianie hladziać hetyja vočki, jany nie razumiejuć, chutčej za ŭsio, što jany słuchajuć moj hołas, niavažna. Ja im pryniesła nalepački, niejkija hulni. I my ź imi tak dušeŭna parazmaŭlali, ja spytała, što jany słuchajuć.
Hladžu, voś hetyja maleńkija ludzi mnie raskazvajuć pra moj prajekt i pra toje, jak jon im padabajecca, jakija ich lubimyja piersanažy, hłavy, raskazvajuć, što jany chočuć pačuć. I ja razumieju, što ja chaču ŭ došku raźbicca, ale zdabyć dla ich Hary Potera ŭ aŭdyjaviersii».
Što nakont resursaŭ? Kryścina raskazvaje, što ahučvańnie na dva hałasy knihi sa 100 staronkami z zapisanaj dla knihi muzykaj, jakasnaj apracoŭkaj materyjału, postpradakšnam i inšymi nieabchodnymi elemientami kaštuje kala dźviuch tysiač dalaraŭ. Zapis knihi ŭ 300 staronak moža zaniać 50 hadzin pracy.
Ładzić takuju inicyjatyvu składana, i Drobyš pryznajecca, što časam dumaje, što jana zajmajecca marnatraŭstvam. Ale vyratoŭvaje ideja, jakoj z aktrysaj niekali padzialiŭsia dobry siabar:
«Maŭlaŭ, hladzi, byli 90-ja, kali skončyŭsia Saviecki Sajuz i byŭ čas adlihi, kali rvanuła ŭsio biełaruskaje. Usio heta trapiła da ludziej tolki hadoŭ praź dziesiać, a da kahości [dajšło] tolki ŭ 2020-m. Hladzi, voś my z taboj ciapier štości robim — zapisvajem, układajem tudy svaje hrošy i siły — i my raptam pryjšli da taho, što heta moža całkam być inviestycyjaj. My zrobim heta dla tych, kamu, mahčyma, heta stanie cikavym i aktualnym praź dziesiać-dvaccać hadoŭ.
Dla mianie vializny sens va ŭsim hetym — pakinuć paśla siabie nie tolki horku śmiećcia i vuhlakisłaha hazu. Ja mahu pakinuć paśla siabie toje, što ja ŭmieju, — peŭnuju častku knih ź jakasnaj biełaruskaj movaj dla tych, kamu heta, mahčyma, budzie kaliści patrebna. Kali heta ciapier patrebna dziesiaci čałaviekam — dla mianie heta ŭžo kłasna. Kali heta budzie patrebna jašče kamuści — jašče bolš kłasna».
«Naša Niva» — krynica jakasnaj infarmacyi i bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ «NN»Čytajcie taksama:
