Lizavieta, Minsk, 28 hadoŭ
Niejkich vialikich insajtaŭ na psichaterapii ŭ mianie nie zdaryłasia. Samaja kaštoŭnaja infarmacyja z taho pieryjadu — nijakich bolš terapieŭtaŭ ź dziaržaŭnych klinik! Ja chadziła na pryjomy niekalki hadoŭ tamu, i ŭ svoj čas jany mnie raschistali psichiku jašče bolš. Da mianie jak da pacyjentki staŭleńnie było prosta «dla ptušački» abo dla zakrytaj spravazdačnaści.
U pryvatnych paliklinikach narmalnych lekaraŭ možna było tady pa palcach pieraličyć, dy i trapić da ich na toj momant nie dazvalali finansy. Paśla špitalizacyi na Biechcierava i vypiski adtul paničnyja ataki pačaścilisia ŭ niekalki razoŭ. I ŭ cełym u mianie ŭsio jašče prablemy ź niervami i emacyjnym stanam, jakija patrabujuć bolšaha i pahłyblenaha lačeńnia.
Valeryja, Minsk, 21 hod
Niejak ja hladzieła storys adnoj majoj lubimaj psichaterapieŭtki, i hetaja storys pieraklikałasia z majoj situacyjaj. Psichaterapieŭtcy zadali pytańnie: «Moj chłopiec choča svabodnych adnosin, a ja žudasna raŭnuju. Jak mnie pieramahčy svaju reŭnaść?»
Na heta terapieŭtka adkazała, što dziaŭčyna chacieła sfarmulavać pytańnie ab tym, jak utrymać pobač z saboj čałavieka z absalutna palarnymi ad jaje kaštoŭnaściami, tamu što jana žudasna baicca adzinoty i budzie rabić usio, kab zachavać navat toje, što joj nie padychodzić.
Heta mnie vielmi adhuknułasia, tamu što adzin z maich insajtaŭ na terapii byŭ prykładna pra toje ž: kali tvoj partnior, ź jakim u niejki momant stanovicca niekamfortna, maje absalutna supraćlehłyja tvaim kaštoŭnaści i inšuju pazicyju, to nie zaŭsiody treba padładžvacca pad jaho i šukać kampramis. Tym bolš tolki sa svajho boku.
Tut važna praanalizavać situacyju, adpuścić partniora, jak by heta ni było baluča, i znajści taho čałavieka, jaki budzie całkam adpaviadać vašym žadańniam. Albo ž varta niejki čas pabyć adnamu i padumać, što dla ciabie sapraŭdy važna.
Pytańnie «Jak mnie ciapier?» stała dla mianie jašče adnym insajtam. Pra heta ja ŭspaminaju, kali adbyvajucca niejkija nie vielmi pryjemnyja situacyi ci kali ja zadumvajusia nad tym, jak zrabić lepš dla inšaha čałavieka. Tady ja pytajusia ŭ siabie: «A jak mnie?» Tamu što časta mianie moža chvalavać, što padumajuć inšyja ludzi, ale pry hetym ja zabyvajusia pra svaje pačućci i kamfort.
Kaciaryna, Vilnia, 22 hady
Samyja hałoŭnyja viedy, jakija da mianie vielmi doŭha sprabavali danieści i jakija, zdajecca, ja da hetaha času da kanca nie vykarystoŭvaju ŭ žyćci, — heta toje, što pakul ty sam nie zachočaš, ty nie vylečyšsia. Nijaki psichaterapieŭt abo psichołah tabie nie dapamoža, pakul ty sam nie budzieš hatovy da niejkich źmien.
Naprykład, mnie niadobra ŭ tryvožna-depresiŭnym stanie, mnie hety dyjahnaz pastaŭleny z vosieni 2022 hoda. Pry hetym nijakija tabletki, nijakaja terapija nie dapamahali, pakul ja sama nie zachacieła vyjści z hetaha stanu. Heta značyć, pakul mnie nie nadakučyła adčuvać siabie drenna i razumieć, što heta vielmi mocna pieraškadžaje ŭ žyćci, ničoha nie źmianiałasia.
Viadoma, nie ad usich dyjahnazaŭ možna pazbavicca pa pstryčcy palcaŭ, prosta zachacieŭšy hetaha. Ale takaja štuka dapasoŭvajecca i da adnosin ź inšym čałaviekam, i prosta da niejkich žyćciovych situacyj. Heta samaja pieršaja fraza, jakuju ja ŭspomniła, kali pačuła vaša pytańnie, — značyć, jana i samaja važnaja.
Napeŭna, heta samaja karysnaja ideja, jakuju ja vyniesła z usiaho dośviedu ŭ terapii. A ŭsiaho psichaterapieŭtaŭ u mianie było čatyry čałavieki.
Alaksandr, Varšava, 32 hady
Ja chadžu da psichołaha, na sieansach ź jakim u nas zvyčajna prachodziać prosta razmovy «za žyćcio». Heta ž praciahły praces, tamu ŭsie źmieny adbyvajucca pavoli, pamaleńku, takija budaŭničyja cahlinki. Mienavita tamu ničoha sakralnaha byccam by nie było. Chutčej za ŭsio, ja vyjaviŭ, što ŭ mianie była prablema z pryniaćciem niekatorych zrazumiełych kanceptaŭ.
Hłabalna paśla pachodu da psichołaha śviet z čorna-šeraj palitry pierajšoŭ u čorna-šera-zialonuju. Zrazumieŭ, što varta dadać niejki ruch u žyćcio, a nie prosta siadzieć na miescy i čakać, kali ź nieba niešta samo spuścicca pierada mnoj.
U mianie była kansultacyja ź psichijatram, ja chacieŭ daviedacca, ci niama ŭ mianie čaho-niebudź, što treba lačyć miedykamientozna. Zdajecca, usio ŭ paradku, ale paśla razmovy ja pačaŭ bolš razumieć, nakolki drenna chłopcam, jakija siadziać na tabletkach. Empatyja i spačuvańnie da ich paśla hetaha niejak pavialičylisia.
Maryja, Minsk, 24 hady
Na vaša pytańnie mnie adrazu pryjšła ŭ hałavu fraza, jakuju skazała adna ź minułych psichaterapieŭtak: «Ludzi ź psichałahičnymi prablemami nie słabyja. Jany prosta vielmi šmat zmahalisia».
Tady heta zdałosia mnie krychu dziŭnym: ja siadžu i rydaju, a psichaterapieŭtka havoryć pra siłu. Ale mnie i praŭda tady stała krychu lahčej, byccam ja zmahła pryznać, što možna kryšku rassłabicca.
U cełym psichaterapija i asobnyja psichołahi mnie šmat čaho dali, ja niby pačała žyć lahčej: pierastała chvalavacca pa drobiaziach i vyrašać pytańni inšych ludziej. Zrazumieła, što para rassłabicca.
Čytajcie taksama:
