Tamara Ejdelman. Kadr ź intervju «Radyjo Svaboda»
«Niekatorych aburaje prysutnaść rasiejskaj papularyzatarki historyi Tamary Ejdelman u biełaruskich ŚMI. A ja liču hetuju prysutnaść vielmi karysnaj. Jak i inšych padobnych asobaŭ z Rasiei», — piša žurnalist u fejsbuku.
Jon tłumačyć, što, na jaho dumku, heta karysna nie tolki biełarusam.
«Vidavočna, što siońnia takija ludzi, jak jana, pačali źviartać asablivuju ŭvahu na admietnaść narodaŭ postsaŭka i ich adroznaść ad Rasiei. Čas prymusiŭ refleksavać i adkryć inšuju pierśpiektyvu pohladu.
I čym bolš takija ludzi buduć čuć nas, čym bolš my budziem kamunikavać i farmulavać svoj punkt pohladu, tym bolš piśmienna jany buduć pierakazvać jaho svajoj aŭdytoryi. A ŭ Ejdelman jana miljonnaja. Jaje hladziać samyja adukavanyja rasiejcy, jakija taksama farmulujuć sensy. Jany da siońnia pra nas ničoha nie viedajuć, aprača bulby i traktaroŭ.
U nas nikoli nichto surjozna nie pracavaŭ z hramadskaj dumkaj navat u Rasiei ci Ukrainie, nie kažučy pra Zachad. Napisać knihu ci źniać rolik — heta jašče nie praca z metavaj hrupaj. Ludziej treba zacikavić. I Ejdelman moža ahučvać šyrokaj aŭdytoryi patrebnyja nam rečy, kab jany zamacoŭvalisia ŭ hałovach susiedziaŭ. Prynamsi źjaŭlajecca šaniec. Jość, viadoma ž, i alternatyva — maryć pra razvał Rasiei i ničoha nie rabić. Ale navat kali jana razvalicca (chvilinka letucieńniaŭ), to ludzi tam zastanucca tyja ž. U nas nikoli nie było surjoznaj miakkaj siły ŭ raspaŭsiudžvańni svajoj historyi, dyk čamu b nie karystacca kožnaj mahčymaściu?» — pryvodzić arhumient Dźmitryj Hurnievič.
Jon zhadvaje, jak sam niadaŭna pravioŭ tydzień u kampanii ludziej z roznych krain i nie zmoh pryhadać dobry padručnik pa historyi Biełarusi na anhlijskaj ci inšych papularnych movach, kali tyja paprasili paraić.
«My biełaja plama, i ŭ mnohim — pa ŭłasnaj vinie. Kryŭdzimsia, kali ludzi błytajuć nas z rasiejcami abo błytajuć Biełaruś ź Bielizam. U nas nikoli nie było think tank'u ci niejkaj instytucyi, jakaja b papularyzavała našu historyju i kulturu ŭ śviecie, na roznych movach. Takija funkcyi vykonvali i vykonvajuć mnohija z nas ci niejkija drobnyja arhanizacyi, u jakich inšyja mety.
Ale čas siońnia taki, jaki prymušaje pracavać pa-inšamu. A kali traplajecca niešta čužoje, jak Ejdelman, jakoje moža nam spryjać, treba rabić z takich ludziej svaich sajuźnikaŭ, a nie chejcić za vidavočna nie naŭmysnyja ahavorki. Luby kaeficyjent karysnaha dziejańnia lepšy, čym nul», — padsumoŭvaje Dźmitryj Hurnievič.
Čytajcie taksama:
Musalini i Łukašenka: padabienstvaŭ bolš, čym možna było b padumać
Chto byŭ pratatypam cynika Kutorhi z «Pinskaj šlachty»? Mahčyma, etałonny zachodnierus
