Piaty sinadalny schod u Frankfurcie. Fota: Synodaler Weg / Maximilian von Lachner
«Sinadalny šlach» — heta ruch, jaki startavaŭ u Hiermanii ŭ 2019 hodzie. Jaho pieršapačatkovaja ideja była ŭ tym, kab adnavić stračany davier da carkvy paśla skandału sa złoŭžyvańniami ŭładaj i seksualnym hvałtam, a taksama praduchilić paŭtareńnie takoha ŭ budučyni. Ale zatym uźnikła šmat inšych pytańniaŭ: dasiahnieńnie hiendarnaj spraviadlivaści ŭ carkvie; mahčymaść paśviačeńnia žančyn na carkoŭnyja pasady; dazvoł udziełu hramad u pryniaćci carkoŭnych rašeńniaŭ.
U Rymie naściarožana staviacca da palityki «Sinadalnaha šlachu» — niekatoryja navat nazyvajuć jaho nie «sinadalnym», a «suicydalnym», i letaś Papa Francišak skazaŭ prezidentu Kanfierencyi niamieckich biskupaŭ, što ŭ Niamieččynie ŭžo jość pratestanckaja carkva, i «nam nie patrebnyja dźvie».
Apošniaja asambleja «Sinadalnaha šlachu» prajšła ŭ Frankfurcie 9—11 sakavika. Padčas jaje bolš za dźvieście čałaviek abmierkavali takija pytańni, jak błasłaŭleńnie dla homaseksualnych par (miarkujecca, što heta stanie mahčymym z 2026 hoda), paśviačeńnie žančyn u dyjakany, pasłableńnie praviła abaviazkovaj biasšlubnaści dla śviataroŭ i inšyja. «Sinadalny šlach» taksama zaćvierdziŭ šerah pastanoŭ, jakija źmianili strukturu ŭłady ŭ niamieckaj carkvie, abmiežavaŭšy ŭładu biskupaŭ i pavialičyŭšy ŭładu zvyčajnych viernikaŭ z hramad.
Džordž Viejhiel, amierykanski katalicki nieakansiervatyŭny piśmieńnik i navukovy supracoŭnik Centra etyki i hramadskaj palityki, nazyvaje toje, što adbyvajecca, «adstupnictvam», bo, jak vučyŭ Druhi Vatykanski Sabor, viera vyznačajecca Śviatym Pisańniem i tradycyjaj i jaje asnovy vytłumačvajucca papam i suśvietnym biskupatam na suśvietnym sabory. U zaćvierdžanyja pastułaty katalickaj viery i maralnaj praktyki treba vieryć i žyć u ich; a adstupniki musiać być adłučanyja ad carkvy.
«Mienavita adstupnictva i apisvaje carkvu «Sinadalnaha šlachu», — kaža Džordž Viejhiel. Na jaho dumku, ciapierašni katalicyzm u Niamieččynie «nahadvaje libieralny pratestantyzm, bo jość blednym carkoŭnym padabienstvam ciapierašniaha duchu času».
«Ci vypraŭlajuć hiendarnaja ideałohija XXI stahodździa i ruch ŁHBTK pamyłki, dapuščanyja Biblijaj i vučeńniem carkvy na praciahu dvuch tysiačahodździaŭ, jak śćviardžajuć mnohija ŭdzielniki «Sinadalnaha šlachu»? Ci viedajem my lepš za Boha, što spryjaje čałaviečamu roskvitu, čałaviečamu ščaściu i, urešcie, błasłavienstvu?
Niamieckija katalickija bahasłovy dziesiacihodździami prapanoŭvali śćviardžalny adkaz. Hety adkaz, jaki, niesumnienna, jość adstupnictvam, zaraz paćvierdžany hałasavańniem bolšaści niamieckich biskupaŭ», — piša Viejhiel.
Taksama jon źviartaje ŭvahu na paradoks: niamieckaja carkva, biaźmierna bahataja dziakujučy carkoŭnamu padatku, układała vializnyja sumy ŭ padtrymku maładych cerkvaŭ u krainach treciaha śvietu, u pryvatnaści ŭ Afrycy. Adnak afrykanskaja carkva nie maje nijakaj cikavaści da kulturnaj i seksualnaj prahramy «Sinadalnaha šlachu» — pa słovach Viejhiela, dla jaje niama sensu pierajmać «vymirajučy libieralny pratestantyzm».
Miarkujecca, što pytańni, jakija datyčać vybaraŭ «Sinadalnaha šlachu», abmiarkujuć na suśvietnym Sinodzie biskupaŭ, što adbudziecca ŭ Rymie ŭ kastryčniku. Mahčyma, Rymska-katalickaja carkva jašče nikoli nie była takim zboram roznych punktaŭ hledžańnia, jakija spryjali b roznym teałohijam.
Čytajcie jašče:
IAC: 64% biełaruskich pravasłaŭnych vierać u Boha
U viciebskim kaściole namalavali Dyjeha Maradonu, jakomu myje nohi Papa
