«Šaŭčenka vielmi miły i žyvy ŭ dziońniku. Mnoha piša surjoznaha — i pra hramadskija pavievy (išła admiena pryhonu), i pra durnuju despatyčnuju harnizonnuju atmaśfieru, i pra asabistaje. Najbolšym dasiahnieńniem svaim ličyŭ toje, što za dziesiać hod ni na kroplu nie źmianiŭsia — nie staŭ «bravym sałdatam», «nie vyvučyŭ nivodnaha ružejnaha pryjomu», zachavaŭ «chryścijanskaje niazłobstva» i «čysta-dziciačy pohlad na śviet». Nahadvaje Ryhora Skavaradu: «śviet mianie łaviŭ, ale nie spajmaŭ».
Adnačasova biez chanžastva apisvaje radaści žyćcia, da jakich byŭ schilny. U pačatku heta ŭ asnoŭnym son. Čakajučy lista z zahadam pra vyzvaleńnie z sałdataŭ, Šaŭčenka mnoha času pravodziŭ, kab nie byvać u kazarmie, na harnizonnym aharodzie. Jaho hladzieła žonka kamiendanta ich krepaści. Tam ža Šaŭčenka čaściakom i načavaŭ (abo dramaŭ dniom). I, byvała, jaho samym aburalnym čynam budzili kamary abo muchi, abo «pryhnuv na lico, chołodnaja lahuška», abo kuraniaty (adzin «čubatyj nachał» navat klunuŭ u nos).
Biez zalichvactva, navat trochi jak by sumieŭšysia piša jon pra svoj udzieł u papojkach z nastupnymi vizitami ŭ nižaharodski publičny dom («chram Priapa») madam Hilde — ci na imianiny jakich-niebudź aktrys miascovaha teatra — časta z tym samym finałam:
«Malavaŭ partret Dorachavaj, paśla ŭdałaha sieansu pa darozie zajšoŭ da Šrejdersa, sustreŭ u jaho milejšaha Łapu. Vypiŭ z dobrymi ludźmi čarku, zastaŭsia abiedać z dobrymi ludźmi i z dobrymi ludźmi za abiedam ledź-ledź nie nalizaŭsia… Šrejders pakidaŭ mianie ŭ siabie addychnuć paśla abiedu, ale ja admoviŭsia i pajšoŭ da madam Hilde, dzie i kinuŭ jakar na noč».
Čytajcie taksama:
«Jak raniej nie budzie. Budzie lepiej». Vyjšaŭ mierč z natchnialnymi cytatami Andreja Skurko
Vyjšła kniha «Dobry doktar Budź-Zdaroŭ» u pierakładzie Andreja Skurko
