Łukašenka pacikaviŭsia, jak składvajecca situacyja ŭ hetaj śfiery.
«Asabliva ŭ, jak my ich nazyvajem, niedružalubnych krainach, jakich ciapier niamała? Majo daručeńnie było tut adnaznačnym, jano pavinna być vykanana: my nadziejnyja płacielščyki, my hatovyja płacić pa svaich daŭhach, tym bolš Zachadu my nie šmat vinny. Ale jany admovilisia prymać valutu ź Biełarusi.
Dobra, tady my im prapanavali biełaruski rubiel. Jany taksama admovilisia. Tamu było majo daručeńnie, što pa daŭhach treba płacić, ale ŭ biełaruskich rublach my na asobnyja rachunki zaličvajem hetyja płaciažy. Vyśpiejuć dla taho, kab my ź imi raźličylisia, — na zdaroŭje. Nie vyśpiejuć — što ž», — adznačyŭ Alaksandr Łukašenka.
0
4
4
1
1
1
