Uładzimir Pucin i Emamali Rachmon
«My byli śviedkami z vami razvału Savieckaha Sajuza. Jak i ciapier, my byli śviedkami taho, što nie było ŭvahi małym respublikam, małym narodam. Nie ŭličvalisia tradycyi, zvyčai. Nie akazali padtrymku raźvićciu. Vy ŭčora kazali pra dva miljony (mihrantaŭ z Tadžykistana ŭ Rasiju. — Red.), ja chacieŭ vam skazać, heta bolš za dva miljony našych hramadzian źjazdžajuć u RF nie tolki na zarobki, jany vučacca, lečacca», — skazaŭ Emamali Rachmon na samicie «Centralnaja Azija — Rasija».
Pa jaho słovach, Rasija viadzie supracoŭnictva ŭ śfiery spažyvieckaha handlu i raźvivaje tavaraabarot, adnak nie stavicca da Tadžykistana jak da roŭnaha sabie.
«Čamu na niejki niaščasny forum u Tadžykistanie, my ŭmolvajem, ja daŭ daručeńnie MZS, ja navat z vami havaryŭ, kab chacia b na ŭzroŭni ministraŭ prysutničali. Nie, na ŭzroŭni namieśnikaŭ ministraŭ. Voś Tadžykistan zasłužyŭ, stratehičny partnior. My što, tak siabie pavodzim?
Nas nie 100—200 miljonaŭ.
Ale my chočam, kab nas pavažali. Dzie my niešta parušyli? Dzieści nie tak pavitalisia? My zaŭsiody pavažali intaresy svajho hałoŭnaha stratehičnaha partniora (u asobie Rasijskaj Fiederacyi. — Red.). My chočam, kab nas pavažali…
Nie treba ŭ nas šmat hrošaj układać. Uładzimir Uładzimiravič, prośba da vas, kab nie było palityki da krain Centralnaj Azii jak da byłoha Savieckaha Sajuza», — źviarnuŭsia da kiraŭnika Rasii Emamali Rachmon.
