Voś vy ž sami lubili rahatać z pakaleńnia ofisnych chamiačkoŭ. Kazali, što hetych ludziej ciažka zrynuć nie toje, što na niejkuju revalucyju, a navat na prostaje zmahańnie za ŭłasnyja pravy. Kpili ź jaho infantylnaści, paviarchniovaści (maŭlaŭ, ofisny płankton): što ničym asabliva nie cikavicca i da tryccaci hod łasaje žyć na mamčynaj šyi.
I voś ciapier hetaje pakaleńnie Ch pahnali, by toje bydła, na punkty pucinskaj mabilizacyi. Vy napraŭdu dumajecie, što pahroza žyćciu moža ŭvadnačaśsie pieratvaryć chamiačka ŭ biersierkiera?
Hetyja ludzi nie vychodzili sotniami tysiač na Bałotnuju, kali heta było jašče mahčyma i kali havorka išła pra ich elemientarnyja pravy. Ciapier ža ich vidavočna nie pieratvoryć imhnienna ŭ revalucyjnuju masu mahčymaść patrapić pad mabilizacyju i stać hruzam 200 va Ŭkrainie. Apošnija niekalki pakaleńniaŭ — heta «dzieci leta», jak kazali ŭ viadomym sieryjale: ludzi, jakija pra vajnu viedajuć vyklučna toje, što im pakazvajuć u mastackich filmach.
Navat dźvie čačenskija kampanii nie mahli vyvieści hetyja pakaleńni z matrycy, bo ŭ hetych łakalnych kanfliktach byli zadziejničany dobra kali 0,5% mužčynskaha nasielnictva. To bok hetyja pakaleńni nie pryvučanyja da žorstkaści i hvałtu, u niečym jany infantylnyja i damašnija. Dla taho, kab pakaleńni Ch i Y pieratvarylisia ŭ pakaleńnie Remarku im treba dać čas.
Ja b kazaŭ pra hod. Hod kryvavaj, biessensoŭnaj i žorstkaj vajny z tysiačami zahinułych i pakalečanych, z kožnaj druhoj siamjoj, jakaja adčuje straty. Voś tady patryjatyčny raž ci abyjakavaść abyvaciela źmieniacca na žach i prahu pieramien. Mienavita tady možna budzie čakać, što zadziaŭbanyja vajnoj i razruchaj hramadzianie Rasii narešcie zdolejuć skiravać svaju ŭvahu na hałoŭnuju pryčynu ich biedstvaŭ, i pačać patrabavać źmieny ŭłady.
Hetyja ludzi pakul dumajuć, što vajna — heta taki bolš realistyčny varyjant World of Tanks ci Counter Strike, dzie ich raniejšyja navyki majuć chacia jaki sens. Ale čas chutka lečyć padobnyja abłudy.
Z ulikam paskareńnia tempaŭ raźvićcia ŭ XXI stahodździ, miarkuju, Rasija projdzie svoj šlach ad 1914 da 1917 hoda za paŭtara hoda (paŭhoda ŭžo minuła). I tady tam pačniecca vialikaja smuta, jakuju pradčuvajuć i bajacca miascovyja prapahandysty. Ale nie raniej. Pakul mabilizacyja, bajavyja paŭlitra na darožku, iržavy aŭtamat, jaki treba adździerci piaskom, i łajanka staršyni. I spakojnaja viera damašnich, što chutka skončycca i vierniecca damoŭ. U hetym sensie dla ruskich vajna sapraŭdy pačałasia tolki paru dzion nazad, a da hetaha byŭ prosta vajenny sieryjał pa TV na pałovu z futbolnym zaŭzieńniem (jak tam našy?) z tymi samymi 0,5% statystaŭ.
Ale nie traplajcie ŭ ružovyja iluzii, što biełarusy niejkija nadzvyčaj lepšyja. My taksama zbolšaha ź niabitaha pakaleńnia.
Tak, nas žyćcio pačało vučyć i bić trochi raniej pa hałavie svaimi Vaładarkami i Akreścina. Ale kali zaŭtra Łukašenka abvieścić mabilizacyju, pojduć i našy tudy kupami, nie raŭnujučy tyja barany. Čamu taja ŭłada baicca pakul mabilizacyju adnak abviaščać? Na toje jość dźvie pryčyny.
Pryčyna pieršaja. Biełarusy bolš mabilnyja i pa kolkaści jeŭrapiejskich viz daŭno ŭžo ŭsich abstavili ŭ adny dźviery. A z 2020 h. ź Biełarusi i tak vialiki adtok ludziej.
Taki vialiki, što fiurar i jaho prapahanda praz zuby zmušanyja ŭvieś čas kazać pra «viarniciesia, my ŭsio darujem» (nu, moža i nie ŭsio, ale kamuści i štości tam), moža navat amnistyju zładzim. Bo pa častcy niekatorych śpiecyjalnaściaŭ ludziej nie chapaje ŭžo krytyčna i heta vielmi niebiaśpiečna dla zachavańnia ahulnaj infrastruktury. Vidavočna, što lubaja mabilizacyja pastavić na viartańni smačny i tłusty kryž (abo zet), a voś adtok pavialičyć hieamietryčna.
Ale jość i druhaja pryčyna. I jana taksama źviazanaja z 2020 hodam. U režymu i jaho prapahandystaŭ niama ŭpeŭnienaści, što ŭ hvałtam mabilizavanym vojsku nizavyja bieł-čyrvona-biełyja kamisary nie pačnuć vielmi chutka ahitavać sałdat skarystać zbroju zusim nie pa tych celach, što prymierkavała jamu načalstva.
A pravieranych jabaciek i chataskrajnikaŭ nie tak i šmat, kab imi ŭkamplektavać vialikaje vojska. Da taho ž, kamuści treba budzie i ad zmaharoŭ admachvacca. I voś tolki hetyja dva rezony zmušajuć Łukašenku, jak pra strašny son, dumać pra mahčymaść chacia i častkovaj mabilizacyi.
Bolšaść ludziej tolki ciapier pačało vykidvać z staroj i ŭtulnaj matrycy ŭ «pustyniu realnaha». Im pakul strašna i nie nadta ŭtulna, ale chutka ich dyskamfort pierapłavicca ŭ inšuju emocyju.
Z ulikam, što ŭładam niama čym padsiłkoŭvać hetuju emocyju ŭ pazityŭny bok, bo vajna i hvałt nie jość ani spraviadlivymi, ani pažadanymi, to emocyja heta pieraraście ŭ mocna niehatyŭnuju. A ruki ž užo pryzvyčajacca da aŭtamata i prostaha vyrašeńnia niaprostych spraŭ. Voś tak i źjaŭlajucca Leniny na branievičku. A ŭrady praciahvajuć nastupać na staryja hrabli. I nie žadajuć vučyć urokaŭ historyi.
Maral: nie čakajcie chutkich efiektaŭ, ale efiektaŭ čakajcie… i rychtujciesia da bližejšaj budučyni, jana budzie dramatyčnaj.
