«Siońnia Pucin aficyjna pryznaŭ, što žyćcio čałavieka ničoha nie vartaje, kali jaho «śpiecapieracyja» za siem miesiacaŭ nie pryviała da pośpiechu. Vajennaja mabilizacyja tolki dla vyhladu nazvanaja častkovaj, u kančatkovym vyniku pamirać ni za što adpraviać ludziej niezaležna ad uzrostu, prafiesii i vajennaha stažu. I ciapier hałoŭnaje pytańnie dla našaj krainy — ci ŭciahnuć dva dyktatary ŭ hetuju kryvavuju bojniu biełarusaŭ?
Ni biełaruskaja armija, ni biełaruskaje hramadstva nie padtrymlivajuć vajnu suprać Ukrainy. U biełarusaŭ nikoli nie było ciahi da hvałtu abo ambicyj zavajoŭvać čužyja terytoryi. Apošniaja vajna, u jakuju byli ŭciahnutyja biełarusy, — heta trahičny dla naroda i haniebny dla ŭłady vopyt u Afhanistanie. Ludziej adpraŭlali vajavać dziela niezrazumiełych palityčnych met, a jany viartalisia adtul u cynkavych trunach. Łukašenka ŭžo šmat razoŭ išoŭ suprać voli naroda, ale kali jon adpraŭlaje biełarusaŭ pamirać na vajnie — heta ŭsio roŭna, što jon zachodzić u dom kožnaj biełaruskaj siamji i svaimi rukami zabivaje baćku ci syna.
Ja zaklikaju ŭsich biełarusaŭ pamiatać: hety čałaviek zdaŭ častku suvierenitetu Biełarusi. Jon nie ŭ stanie abaranić naš narod ad vajny, jon tolki ŭciahvaje nas u jaje jašče bolš. Ja zaklikaju biełaruskija vojski i ŭsich, chto moža patrapić pad mabilizacyju ŭ vypadku jaje abjaŭleńnia: nie vykonvajcie złačynnych zahadaŭ. Nie vychodźcie na suviaź z vajenkamatami, kali jany sprabujuć znajści vas, kali treba, časova źmianicie miesca žycharstva, pasprabujcie zabiaśpiečyć svaju biaśpieku. Kali bačycie, što pačałasia padrychtoŭka da mabilizacyi, — paviedamlajcie pra heta miedyja i aktyvistam. Daznavajciesia naviny ad kaleh i siabroŭ, apieratyŭna dzialiciesia infarmacyjaj z tymi, chto nie čytaje niezaležnyja ŚMI. Kali vas užo adpravili na vajnu — składajcie zbroju, biełaruskaje hramadstva vas padtrymaje. Nivodzin biełarus nie pavinien pamirać za ambicyi Pucina i pamyłki Łukašenki».
