Bahdan Šeleh. Fota Malorita.by
Padletak vyratavaŭ padčas pažaru dźviuch maleńkich siaścior, litaralna vynies dziaŭčynak z ahniu na abpalenych rukach. Zdareńnie adbyłosia ŭ lutym. Uzharańnie ŭ domie adbyłosia pad ranicu, baćki byli na pracy.
«Pračnuŭsia ad dziŭnaha huku i ad pachu dymu. Niešta zaharełasia ŭ prybiralni. Chacieŭ uziać siaścior na ruki i vynieści z chaty praź dźviery, ale palacieli iskry — nielha było vyjści. Ničoha nie było vidać. Uspomniŭ, što pry pažary treba kłaścisia na padłohu, tamu što tam jość kisłarod. Pakłaŭ siaścior, zatrymaŭ dychańnie i raźbiŭ akno. Pakul sam nie zadychaŭ śviežym pavietram, dziaŭčynak nie padymaŭ. Ačyściŭ ad škła padakońnie, potym pakłaŭ na jaho siaścior. Vyskačyŭ praz akno, śpiarša małodšuju, Jevu, vyciahnuŭ, potym starejšuju, Palinu», — raspaviadaŭ raniej pra zdareńnie Bahdan.
Analizujučy toje, što zdaryłasia, vaśmikłaśnik razumieje, što tady dla jaho ŭsio mahło skončycca trahična. «Ja pra heta dumaŭ, ale ŭsio roŭna chacieŭ vyratavać siaścior. Jany ciapier ščaślivyja, žyvuć spakojna. Pra pažar nijak nie ŭspaminajuć», — padzialiŭsia Bahdan.
Uśviedamlaje Bahdan adkaznaść i rašučaść svajho ŭčynku, bieź lišniaj ścipłaści zhadžajučysia, što dziakujučy jaho ŭčynku, byli vyratavany žyćci.
