Mahiloŭski muziej etnahrafii ŭtrymlivaje vydatnuju i ŭnikalnuju kalekcyju narodnych strojaŭ Mahiloŭščyny. Ale pryhažość nacyjanalnaha adzieńnia niekatorym budzie ciažka razhladzieć za nadzvyčajnaj ekspresijaj maniekienaŭ muzieja. Pa słovach čytača, tyja vyhladajuć tak, niby pabačyli Apakalipsis.
Čałavieka, jaki cikavicca etnahrafijaj, turbuje nasamreč inšaje: nivodny ekspanat nie padpisany.
Dla tych, chto cikavicca vyvučeńniem narodnaj kultury i jaje adnaŭleńniem, krytyčna važna viedać, ź jakoj miascovaści pachodzić toj ci inšy stroj albo peŭnaja jaho charakternaja rysa.
Pa słovach čytača, supracoŭniki muzieja na pytańnie ab pachodžańni strojaŭ mohuć skazać chiba «nu, heta Mahiloŭščyna». A navukovaha supracoŭnika muzieja, jaki moža ŭsio rastłumačyć, praktyčna niemahčyma «vyłavić».
«Tam pryhožyja rečy, vielmi pryhožyja. Možna skłaści ŭjaŭleńnie pra niejkija asablivaści vobłaści. Bačna, što spałučeńnie koleraŭ na pajasach paŭtarajecca na dvuch-troch maniekienach, albo niejki pakroj… Heta ŭłaścivaść niejkaha rehijonu, ale nieviadoma, jakoha», — skardzicca čytač.
