«Z padziakaj ad biełarusaŭ da hramadzian Čyli, jakija dapamahli Ihnatu Damiejku znajści ŭ Čyli druhuju radzimu», — ciapier hetyja słovy sustrenuć kožnaha na hary Siera-Kimal. Biełaruski turyst Pavał Harbunoŭ 24 studzienia ustalavaŭ miemaryjalnuju došku na najvyšejšym punkcie Kardyljery-Damiejka, što znachodzicca ŭ čylijskich Andach, pobač z pustyniaj Atakama. Svajo ŭzychodžańnie Pavał pryśviaciŭ našamu ziemlaku Ihnatu Damiejku niezdarma. Razam z kampanijaj «Budźma biełarusami!» jon choča pryciahnuć uvahu biełarusaŭ da znakamitych u śviecie asobaŭ, jakija naradzilisia ŭ Biełarusi, ale nie tak dobra viadomyja siońnia na radzimie.
Ihnat Damiejka — u śviecie asoba pavažanaja i viadomaja (čaho, na žal, nie skažaš pra Biełaruś). Imiem Damiejki nazvana šmat čaho ŭ śviecie: vulicy ŭ šmatlikich haradach, port, hara, chrybiet i navat nievialiki horad u Čyli. Minierał i asteroid. Niechta padličyŭ, što bolš za 80 roznych abjektaŭ. Čyli ŭdziačnaje Damiejku, jaki pracavaŭ tut bolš za 40 hadoŭ i źjaŭlajecca nacyjanalnym hierojem hetaj krainy.
«Kali ja vyrašyŭ pavandravać pa Čyli, mnie zachaciełasia naviedać i źviazanyja z Damiejkam miaściny. Mianie zaŭsiody cikaviła, ci viedajuć čylijcy pra Damiejku i što jany viedajuć», — kaža Pavał.
«Svaju «Damiejkinijanu»ia tolki pačynaju. Pieršyja apytanki śviedčać, što Damiejku ŭ Čyli viedajuć. Kaniečnie, daloka nie ŭsie. Ale prynamsi pałova z tych, chto navučaŭsia ŭ VNU ci niejak źviazany z harami, niekalki słovaŭ pra jaho skazać mohuć.
Viedajuć jaho, na žal, mienavita jak palaka pa pachodžańni. Naradziŭsia Ihnat Damiejka ŭ vioscy Vialikaja Miadźviedka, što kala Mira — u toj čas u Rasijskaj impieryi, navučaŭsia u Vilni, usio žyćcio ličyŭ sabie lićvinam, razmaŭlaŭ na polskaj i hišpanskaj, pisaŭ listy da svajho siabra Adama Mickieviča, znoŭ ža pa-polsku. Damiejka byŭ vymušany emihravać, bolšuju častku žyćcia pražyŭ u Čyli i ŭžo ŭ stałym vieku viarnuŭsia u Biełaruś.
Treba skazać, što i sama kraina Biełaruś vyklikaje u miascovych ździŭleńnie. Polšču viedajuć. Darečy, u Čyli jość polskaja ambasada. Pa zrazumiełych sumnych pryčynach ciapier viedajuć Ukrainu. Viedajuć Rasiju: o-o-o, kažuć, heta tak daloka. Voś tak i tłumačym my zvyčajna: pamiž Polščaj, Ukrainaj i Rasijaj. Pasprabujem krychu źmianić situacyju. Adkryć Biełaruś čylijcam, a Čyli – biełarusam!».
