Нягледзячы на тое, што сутнасць у здрады адна, прычын у яе шмат.
Для чаго іх ведаць, скажаце вы, здрада ёсць здрада, якімі б прычынамі не выклікалася! Аказваецца, здрада здрадзе розніца, нешта і дараваць варта было б, а за нейкую добранька правучыць. Судзіце самі.
Класіфікацыя здрады згодна прычынаў:
1. Сэксуальная нездаволенасць мужа ці жонкі.
Кожны трэці мужчына менавіта гэтай прычынай растлумачыць свае паходы налева. І што самае дзіўнае: спецыялісты ў галіне тэрапіі сямейных адносін з імі згаджаюцца. Мужчыну часцей за ўсё штурхае на здраду банальная нездаволенасць — асабліва калі ён валодае так званай «моцнай палавой канстытуцыяй». Урачы сцвярджаюць — калі ў такой сітуацыі жонка наладзіць паўнавартасныя сэксуальныя зносіны, якія будуць дастатковымі для тэмпераментнага мужа, здраджваць ён перастане праз непатрэбнасць. Такія здрады, як правіла, робяцца толькі для сэксу і такіх палюбоўніц мужчыны ніколі не ўспрымаюць сур’ёзна.
2. Дзіцячыя комплексы (сіндром няўдачніка).
Бывае, калі сэксуальныя перамогі з’яўляюцца для чалавека абавязковай умовай для самарэалізацыі. Калісьці ў дзяцінстве, калі яго аднагодкі ўжо на ўсю моц трубілі аб сваіх неверагодных подзвігах на любоўным фронце, гэтаму ціхоню асабліва не было чым было выхваляцца, а зараз ён наганяе страчанае і самасцвярджаецца як у сваіх уласных вачах, так і ў вачах сяброў, якім ён не праміне аб сваіх перамогах паведаміць. Паводзіны цалкам вытлумачальныя, але з такімі людзьмі наўрад ці спрацуе залатое правіла здрады «не трапляцца» і яны абавязкова прычыняць боль сваім блізкім.
3. Гульня ў рамантыку
Гэта і праўда рамантычна, зусім як у кіно: возера, закат, дзяўчаты, адкрытыя размовы, начное купанне ў серабрыстай вадзе… Ну як тут утрымацца! Такая рамантычная здрада амаль заўсёды пакідае пасля сябе прыемны,
4. Збег акалічнасцяў.
Так, бывае і такое. Людзям флегматычнага складу бывае вельмі цяжка зразумець, як жа так можна выпадкова апынуцца ў чужой пасцелі, а вось халерыкі і меланхолікі зразумеюць: ім, хутчэй за ўсё, прыходзілася камячыць чужыя падушкі. Такія здрады таксама не страшныя для сям’і, хутчэй, яны падаграваюць пачуцці праштрафіўшыхся агнём віны.
5. Помста.
Дурная, дарэчы, помста. Маўляў, ты здрадзіў мне, ну, а я здраджу табе. Нічога страшнага ў такіх здрадах, па вялікім рахунку, няма, але і нічога добрага таксама. І ў першую чаргу для таго, хто ўмудраецца адпомсьціць такім дурным спосабам.
6. Каханне.
Калі адзін з сужэнцаў закахаўся — вось тут і пачынаецца тая самая сапраўдная здрада, якую, як бы ні было цяжка, трэба дараваць (чалавек ў сваім каханні не вольны, як не сумна). Бывае, закаханы, неахвотна сыходзіць у новую сям’ю, бывае, гэтак жа неахвотна застаецца — у любым выпадку рашэнне застаецца толькі за тым, хто трапіў у такую пастку. Пакрыўджанаму боку застаецца толькі дараваць і трываць.
7. Здрада па сяброўстве.
Адна з самых незразумелых і дрэнна вывучаных здрад таму, што яны даволі рэдка выходзяць на свет божы. Гэта самыя старанна хаваемыя і цяжка перажываемыя здрады: калі сябар ці сяброўка здраджваюць з жонкай ці мужам. Псіхолагі сцвярджаюць, што такія здрады правакуюцца частым зносінамі, рамантычнымі абставінамі, лёгкай даступнасцю партнёраў і ўпэўненасцю сябра ў сябры. Што характэрна: у выпадку «правалу» вінаватымі прызнаюцца, як правіла, менавіта сябры, а вось законныя жонкі ў выніку вымольваюць сабе прабачэнне.
8. Стомленасць у шлюбе.
Даволі часта перыядычныя здрады даюць сілы вытрымліваць шлюб — такі, у якім у чалавека ёсць адны абавязкі і ніякіх задавальненняў. На такія здрады вырашаюцца адказныя і цярплівыя людзі, якія не ўяўляюць сабе сыход з сям’і, але пры гэтым маюць патрэбу ў больш насычаным асабістым жыцці. Дарэчы, такія здрады часта перарастаюць ў сур’ёзныя адносіны.
Як бачым, толькі тры прычыны здрадаў сур’ёзна пагражаюць законнаму шлюбу. Астатнія з’яўляюцца хоць і непрыемнымі, але цалкам перажываемымі падзеямі.
Якіх, зразумела, нікому не пажадаеш.
