У асноўным гэтае пасланне адрасаванае кіруючым колам Расіі, сцвярджае Голасаў, пры гэтым, «калі Пуцін так шмат кажа, не так важна, што ён кажа».
Некаторыя выказванні Пуціна на гэтым тыдні, як піша NYT, былі яскравым сведчаннем зацыкленасці прэзідэнта Расіі на прасоўванні ўласнага палітычнага курсу. Напрыклад, на пасяджэнні СПЧ Пуцін распавёў пра «нацыяналістычныя элементы» ў Польшчы, якія «спяць і бачаць вярнуць так званыя свае гістарычныя тэрыторыі» (гэта значыць, забраць частку Заходняй Украіны). Тым самым ён паўтарыў заявы кіраўніка Службы знешняй разведкі Сяргея Нарышкіна, які не прыводзіў ніякіх пацвярджэнняў сваім словам.
Пры гэтым ва ўмовах аўтакратыі, як адзначаюць журналісты, менавіта словы Пуціна даюць найлепшае разуменне расійскай палітыкі. Таму на мінулым тыдні ён не выказаў ні найменшага намёку на няўпэўненасць у сабе, адзначае NYT. Так, ён назваў захоп новых тэрыторый вынікам «спецаперацыі» і зноў параўнаў сябе з Пятром I, заявіўшы, што Азоўскае мора стала ўнутраным морам Расіі.
Гутарка ў Крамлі пасля ўзнагароджання ўдзельнікаў «спецаперацыі» таксама была свайго роду пасланнем. Пуцін выглядаў расслабленым і нават як быццам крыху нападпітку, з бакалам шампанскага, хоць цэнтральнымі элементамі яго іміджу заўсёды былі самавалоданне і цвярозасць.
Паводле слоў Голасава, гэты ход быў эфектыўны для крамлёўскіх паліттэхнолагаў: «Пуціну трэба паказаць публіцы, што ўсё ідзе добра, што ён можа гаварыць пра тое, што адбываецца, з задавальненнем», — зазначыў эксперт.
Расійская прапаганда таксама часта не згадвае Пуціна, калі распавядае пра няўдачы на фронце. Так, напрыклад, у дзень адступлення расійскай арміі з Херсона сюжэты аб прэзідэнце Расіі ў праграмах на ўсіх тэлеканалах былі паказаныя бліжэй да сярэдзіны выпускаў, а пра Херсон — у самым пачатку.
