Абмеркаванне свята, што мае адбыцца, паводле яго слоў, паўстала ў ходзе буйных анлайн-мітынгаў унутры кампаніі, прысвечаных рэлакацыі і працягу працы ў Беларусі. Хтосьці задаў кіраўніцтву пытанне пра планы на карпаратыў — у чаце пасыпаліся пярэчанні.
— З’явілася вялікая колькасць адказаў ад супрацоўнікаў наконт недарэчнасці карпаратыўных святкаванняў і пытанняў пра іх у цяперашняй сітуацыі, — кажа чытач. — Маўляў, ладзіць вяселле на пажарышчы недарэчна і неэтычна, лепей выдаткаваць «святочныя» фонды, калі яны ёсць, на дапамогу ўкраінскім калегам. Вядома, гэта было не ўсеагульнае апытанне — выказаліся толькі тыя, хто быў рэзка супраць, а тыя, каму было б нармальна, прамаўчалі.
Рашэнне кампаніі пакуль невядомае. Але апошнімі гадамі ў мінскім офісе EPAM і не практыкаваліся агульныя карпаратывы, калі я нічога не прапусціў. Замест гэтага прапаноўвалася самаарганізавацца ў падраздзяленнях, пакідаючы заяўку на планаваную колькасць людзей — кампанія вылучала сродкі.
Рэлакаваныя звычайна знаходзяцца на асобных праектах, у асобных структурах, і перасячэнні паміж рознымі лакацыямі — гэта пытанне асабістых сувязяў, а не працоўных. У мяне, напрыклад, такіх кантактаў цяпер мала, у асноўным у Грузіі, і пра НГ з тамтэйшымі калегамі гаворка не заходзіла.
Проста EPAM занадта вялікі, каб падтрымліваць прастору зносін для ўсёй кампаніі, нават у Yammer яна вельмі ўмоўная. З пункту гледжання зносін і ўсякай пазапрацоўнай арганізацыі, гэта падобна да кангламерату вялікай колькасці слаба звязаных кампаній з агульным кіраўніцтвам і полісі.
