Такаеў паставіў подпісы пад законамі аб упаўнаважаным па правах чалавека, аб пракуратуры, а таксама пад папраўкамі, якія мяняюць сістэму абрання дэпутатаў мажылісаў, уводзяць выбарнасць акімаў раёнаў і гарадоў абласнога значэння.
Такаеў заявіў, што рэформа Канстытуцыі азначае «пачатак новай эпохі ў гісторыі Казахстана».
Нягледзячы на абяцанні Такаева не перарабляць Канстытуцыю, летам у Асноўны закон былі ўнесены змены праз рэферэндум, восенню новыя папраўкі прыняў парламент. На рэферэндуме ў чэрвені былі адобраны дзясяткі паправак, якія, акрамя іншага, выключылі з Канстытуцыі ўсе згадкі пра першага прэзідэнта. Восенню сталіцы вярнулі ранейшую назву Астана. Горад больш за тры гады называўся Нур-султанам — у гонар экс-прэзідэнта Назарбаева (у 2019 годзе Такаеў прапанаваў «увекавечыць» яго імя і пераназваў горад). Нядаўнія ініцыятывы Такаева былі ўспрынятыя многімі як частка працэсу «дэназарбаевізацыі», які стартаваў пасля студзеньскіх падзей.
У пачатку года масавыя антыўрадавыя пратэсты — іх удзельнікі выступалі супраць палітычнай спадчыны Назарбаева, карупцыі і непатызму — перараслі ў беспарадкі, загінулі 238 чалавек. Пасля кровапраліцця Назарбаеў, на думку экспертаў, страціў былыя пазіцыі, якія захоўваліся за ім і пасля адстаўкі ў 2019-м, а Такаеў, наадварот, узмацніўся.
Каманда Такаева называе распрацаваныя па яго прапанове заканадаўчыя змены рухам да дэмакратызацыі.
Крытыкі, праваабаронцы і актывісты лічаць распрацаваныя Такаевым змены павярхоўнымі і недастатковымі.
