Фота: прэс-службы Святланы Ціханоўскай
«На гэтым тыдні Беларусь адзначае Дзяды. Беларусы едуць на могілкі, каб ушанаваць памяць сваіх любімых, якія памерлі.
Дзяды — гэта дзень, які аб'ядноўвае пакаленні беларусаў — мёртвых і жывых. Гэта дзень, калі мы збіраемся ўсёй сям'ёй і разам згадваем тых, каго больш з намі няма.
Для мяне гэта вельмi важны дзень. Але, як і тысячы беларусаў, я не магу правесці яго з сваёй сям'ёй. Як і тысячы беларусак, у гэты дзень я не змагу паехаць разам з мужам на ягоную малую Радзіму.
Як і тысячы беларусаў, тых, хто вымушаны быў пакінуць Радзіму, і тых, каго рэжым схаваў за кратамі — сёння я не змагу наведаць магілу сваіх дарагіх бабулі і дзядулі.
Дзяды — гэта дзень памяці. І сёння мы згадваем не толькі сваіх родных, але і сваіх братоў і сясцёр, якія загінулі за наш дом, за свабоду і шчасце на нашай зямлі.
Мы памятаем Рому Бандарэнку. Мы памятаем Вітольда Ашурка. Мы памятаем Віталя Шышова і кожнага, хто быў закатаваны і забіты рукамі рэжыму. Мы памятаем Паўла «Волата», Івана Марчука з пазыўным «Брэст» і кожнага, хто загінуў, абараняючы Украіну ад расійскіх акупантаў».
«Сёлета Дзяды — не толькі памяць пра тых, хто загінуў, але і нагадванне: дзве найвялікшыя ў свеце каштоўнасці —чалавечае жыццё і чалавечая свабода — не могуць існаваць адна без адной. Мы бачым, як проста рэжым можа скрасці тое адзінае, што ў нас ёсць — права быць жывым. І ў гэты дзень мы захоўваем надзею ў сэрцы на тое, што беларускім маці больш не давядзецца плакаць над магіламі сваіх замучаных дзяцей. Што беларускім жанчынам не давядзецца адпраўляць сваіх блізкіх мужчынаў на смерць, калі рэжым вырашыць яшчэ больш уцягнуць Беларусь у гэтую злачынную вайну. Што вайна скончыцца, а святло абавязкова пераможа», — кажа Святлана Ціханоўская.
«У гэты дзень я асабліва веру, што нашы героі, якія загінулі, знойдуць супакой. Беларусь стане вольнай. Беларусы абароняць сваё права на свабоду і жыццё. Мы зробім усё, што магчыма, каб на беларускіх могілках не з’явілася свежых магілаў ахвяраў тыраніі і вайны. Мы зробім усё, каб нашыя героі ведалі: яны ахвяравалі сваё жыццё не дарма. Яны здабылі для нас тую будучыню, за якую змагаліся, за якую мы штодня змагаемся разам».
НН, у вас цяпер хоць адзін дзень абыдзецца без яе?