Фота ілюстрацыйнае
Паводле тэксту дакумента, напісанага жонкай мабілізаванага з яго слоў, масквіч быў прызваны 22 верасня, атрымаў іржавы аўтамат і ўжо 7 кастрычніка, не прайшоўшы навучання, акрамя аднаго дня стрэльбаў, быў вывезены з Белгародскай вобласці ва Украіну.
Там іхнія падраздзяленні, якія залеглі ў лесапаласе, два дні абстрэльваліся і неслі страты як у тэхніцы, так і ў людзях. У выніку ўсіх гэтых падзей аўтар тэксту разам з калегамі і адступілі ў Сватава, дзе былі вымушаны чакаць новых загадаў, бо, як уцекачоў з перадавой, вайскоўцаў не пускалі ў горад:
«Паколькі не было ніякіх афіцэраў і камандавання, мы паставілі сабе задачу знайсці штаб і спытаць пра далейшыя дзеянні. Стаялі мы на запраўцы, да нас прыехаў генерал-палкоўнік Лапін са сваёй асабістай аховай.
Даведаўшыся пра сітуацыю з адступленнем, генерал-палкоўнік Лапін прыставіў пісталет да галавы камандзіра 5-й роты лейтэнанта В* з патрабаваннем ісці назад, а таксама ад яго гучала вельмі шмат абраз у наш адрас (здраднікі, дэзерціры і вельмі шмат лаянкавых слоў).
Бліжэй да вечара гэтага дня асабістая ахова генерал-палкоўніка Лапіна заўважыла дрон, у той жа момант генерал-палкоўнік Лапін і палкоўнік Румянцаў з'ехалі ўглыб Сватава, пакінуўшы нас пад адкрытым небам і паставіўшы двух байцоў вайсковага патруля на ахову нас з загадам «крок направа, крок налева — расстрэл».
Праз 1,5 гадзіны прыехаў палкоўнік Румянцаў. Мы ў яго папрасілі ежы і вады, на што ён нам адказаў: «Такая падаль, як вы, не павінна ні жэрці, ні піць, ні спаць», — пасля чаго ён даў загад вайсковаму патрулю адвезці нас у лес на гару, па выніку прыйшлося спаць зноў на зямлі.
Раніцай наступнага дня зноў прыехаў палкоўнік Румянцаў у стане алкагольнага ап'янення, пачаў выказвацца ў абразлівай форме і слоўна зневажаць, тым самым ціснуць на псіхіку. Затым днём прывёз ежы і вады.
Праз гадзіну да нас прыехалі байцы ПВК «Вагнер», якія таксама нас пачалі абражаць (называлі здраднікамі Радзімы, баязліўцамі, дэзерцірамі), і да іх сышлі байцы з 5-й роты. Бліжэй да вечара прыехалі два КамАЗы і павезлі нас на мяжу РФ пад Белгарад».
Цяпер жонка аўтара звароту паскардзілася на тое, што адбываецца, у вайсковую пракуратуру і амбудсмену: жанчына, якая адна выхоўвае дваіх маленькіх дзяцей, разлічвае на дэмабілізацыю мужа. Ён з калегамі застаецца ў часці ў Белгародскай вобласці без якога-небудзь забеспячэння, на іх аказваецца ціск з мэтай вяртання на фронт.
Такія калектыўныя скаргі, як сцвярджае канал SOTA, пішуць і іншыя сваякі тых мабілізаваных, якія трапілі ў аналагічнае становішча.
Чытайце таксама:
«Не паеду ва Украіну, не буду страляць». У Расіі завялі першую крымінальную справу за адмову мужчыны ехаць на вайну
Крыніцы: У Беларусі актыўна вучаць расійскіх «мобікаў», палігоны пад Асіповічамі і Баранавічамі забітыя рускімі
Каля 20 мабілізаваных расейцаў утрымліваюць у падвалах «ЛНР» з-за адмовы ісці на перадавую без падрыхтоўкі і камандавання
Мабілізаваны дэпутат з Краснадара, які актыўна падтрымліваў вайну, паскардзіўся, што яго і іншых вайскоўцаў кінулі ў поле «як сабак»
