Заняткі ў гуртку. Фота: асабісты архіў
«Менавіта так, па-сяброўску, каб падкрэсліць, што адукацыя нефармальная. На занятках дзеці нават могуць піць гарбату», — расказвае Паўліна Вітушчанка, куратарка Віленскага беларускага музея імя Івана Луцкевіча.
«Школка» пачала дзейнічаць у тэставым рэжыме яшчэ ў 2021-м.
«Памяшканне мы выйгралі на конкурсе Віленскага самакіравання ў пачатку 2021-га. Літоўцы такім чынам адгукнуліся на вялізную колькасць беларусаў, якія прыехалі, іх патрэбы», — расказвае Паўліна.
У гурткі прымаюць дзяцей ад 3 да 16 гадоў, навучанне на беларускай мове.
Гурткі ёсць наступныя: «Беларуская мова», «Літоўская мова», «Англійская мова», «Творчыя заняткі графічным дызайнам, ілюстрацыяй і фатаграфіяй», «Тэатральны гурток», «Гурток выяўленчага мастацтва», «Творчая майстэрня», «Робататэхніка», «Вакальны гурток».
Таксама ёсць група для дзяцей з асаблівасцямі развіцця, бацькоўскі клуб, моўныя курсы для дарослых.
Малюнак вучня
Навучанне ў школе бясплатнае.
«У групе для нейра-атыповых дзяцей працуе псіхолаг, якія займаецца з імі інклюзіўнай адукацыяй. У бацькоўскім клубе таксама ёсць псіхолаг, які адказвае на пытанні па выхаванні дзяцей. Напрыклад, пра тое, як расціць дзіця ў эпоху фемінізму, як размаўляць з дзецьмі пра вайну», — кажа Паўліна.
Усяго ў гуртках зараз займаюцца 83 вучні. Выкладчыкаў — 12.
«Цікава, што ў нас часцяком бываюць экскурсіі. Напрыклад, падлеткаў, якія вывучаюць графічны дызайн павядзем у Wargaming.
Калі дзіця 3 гады, то, каб яно вучыла беларускую мову, мы прапаноўваем разам з настаўнікам чытаць казкі і гуляць з новымі словамі. Такі файны спосаб прывівання роднай мовы.
Для больш дарослых дзяцей пачынаюцца курсы сур’ёзнейшыя. Напрыклад, для падлеткаў ёсць беларусазнаўства.
Шмат хто з бацькоў скардзіцца, што падлеткаў складана чымсьці зацікавіць. На гэтым курсе яны разнявольваюцца. Плануецца таксама зрабіць курс для падлеткаў пра медыяграматнасць.
Таксама плануем стварыць гурток на некалькі месяцаў па вывучэнні жыцця і дзейнасці Францыска Скарыны. У будучыні марым аднавіць скаўцтва», — расказвае Марына Абрамовіч, менеджарка праекта.
Малюнак вучня
З 2020-га ў Літву пераехала шмат беларускіх сем’яў з дзецьмі. У сувязі з гэтым з’явілася ідэя гурткоў для інтэграцыі ў новай краіне.
У гуртках выкладаюць настаўнікі, якія з нейкіх прычын былі вымушаны з’ехаць з Беларусі.
«Напрыклад, ёсць настаўнік англійскай мовы, які працаваў валанцёрам у Афрыцы, харэограф — былая балярына, — расказвае Марына. —
Некалькі фондаў захапіліся нашай ідэяй, таму адукацыя можа быць бескаштоўнай. Але выкладчыкі за сваю працу, канечне, атрымліваюць пэўны заробак. Праца магчымая за кошт нашых спонсараў: Civil Society For Belarus, Beehive. Таксама мы вельмі ўдзячныя за дапамогу Дэпартамэнту нацыянальных меньшасцяў Літвы, Беларускаму дому правоў чалавека імя Барыса Звоскага і Польскаму інстытуту ў Літве».
Правілы гурткоў
Заняткі праходзяць у выходныя.
«Мы зрабілі апытанку сярод бацькоў, яны прасілі, каб гэта былі субота і нядзеля. У выходныя тут можна пакінуць дзіця на нейкі час і заняцца сваімі справамі. Ёсць, напрыклад, выпадкі, калі жанчына адна прыязджае з дзіцем у Літву і ёй трэба недзе пакінуць малога, каб вырашыць свае пытанні.
Цяпер мы працуем над атрыманнем статусу літоўскай інстытуцыі нефармальнай адукацыі. Спадзяемся, што гэта адкрые нам новыя магчымасці», — падсумоўваюць ў «Школцы».
Больш інфармацыі пра школу на сайце.
Чытайце таксама:
Аб прэзумпцыі прыемнасці, пераездзе ў Мадрыд і асабістай барацьбе з ботамі. Вялікая размова з Мікітам Монічам
«Добра нам было б, калі дыназаўраў развялі б…» Новы мультверш Андрэя Скурко
«Скарбонка гульняў»: настаўніца стварыла паўсотні настолак па-беларуску для дзяцей i дарослых
