У апошнім лісце, які дайшоў ад яго на волю, Сцяпан піша:
«Правеў 17 дзён у ШІЗА, дзе разважаў пра тленнае і займаўся спортам кожную ноч. Цяпер у ПКТ, тут тэмпература вышэйшая і даюць коўдры. П’ю смачную гарбату і каву, часам з малаком — расціраю сухое ў кубку.
Цэны растуць: на ліміт у 32 рублі за месяц атрымліваецца купіць усё менш і менш. На гэты месяц планую каробку сухога малака 400 г, слоік падсалоджвальніку і 1 кг самых танных цукерак. Пакуль ёсць гарбата, кава — гэта дае магчымасць разнастаіць меню.
Чытаю кнігі, часопісы. «Загадкавую гісторыю Бенджаміна Батана» Фіцджэральда. Падпісаўся на 15 выданняў, але іх не прынеслі і паловы, прасіў бацьку тэлефанаваць на пошту, разабрацца. Ён гэтую справу ўмее і любіць. Лісты таксама амаль не прыходзяць: магчыма, людзі стаміліся пісаць. У гэтым і сутнасць вялікіх тэрмінаў зняволення: пра чалавека проста паступова забываюць, нібы хаваючы жыўцом. Ужо змірыўся і стаўлюся да гэтага з гумарам, у нечым так прасцей».
Сябры Латыпава паведамілі, што нядаўна ён у калоніі глытаў лязо і рэзаў вену на руцэ, пратэстуючы супраць незаконных дзеянняў адміністрацыі ў адносінах да вязняў.
Ягоны пратэст выклікала незаконнае абмежаванне перапіскі. Было так, што Сцяпан за месяц не атрымаў аніводнага ліста, нават ад блізкіх сваякоў. Ды і да сяброў і знаёмых Сцяпана на працягу больш чым 7 месяцаў даходзяць толькі адзінкавыя пасланні.
Менавіта за гэтыя дэманстратыўныя ўчынкі Сцяпана і пакаралі 17 суткамі ШІЗА, якія ён адседзеў у жніўні і згадвае ў сваім лісце. А ліставанне з ім дагэтуль не палепшылася.
На 15 верасня прызначаны суд з нагоды пераводу Сцяпана ў іншую папраўчую ўстанову. Відаць па ўсім, яго адправяць у крытую турму на тэрмін да 3 гадоў.
