«Часта прыходзяць пацыенты і кажуць: мы чулі, што ёсць такая тэрапія, пры якой можна паўводзіць у арганізм лекі і ў нас пройдзе алергія. Так, яна існуе. Пацыенты лічаць, што яна дапамагае ад любой алергіі. Калі ў вашага суседа рэакцыя на пылок, ён лечыцца такім спосабам і ўсё добра, зусім не факт, што канкрэтна вашаму дзіцяці стане лепш. Гэтая тэрапія не ўсім дапамагае. Каб на яе пайсці, трэба поўнае даабследаванне арганізма і правільны падбор алергенаў. Універсальнага прэпарату няма», — расказала Святлана Гарохавік.
Калі вывучыць пытанне алергенаў паглыблена, мы глядзім на малекулярную клетку, а не на сам алерген. Калі ў дзіцяці алергія на бярозу і яна выяўляецца за кошт галоўных мажорных клетак, тады можна палячыць гэту паталогію. Калі ў пацыента пылковая алергія за кошт прафіліну, якія б цяжкія праявы ў яго ні былі, эфекту не будзе, а ў найгоршым выпадку — сітуацыя яшчэ больш ускладніцца.
Дапусцім, мы назначаем пацыенту ўколы або кропельніцы вызначаным прэпаратам. У першы год ён кажа, што станоўчай дынамікі не назіраецца, як былі скаргі, так і засталіся. Мы яго супакойваем, што імунны фон у кожнага свой і камусьці патрабуецца больш працяглы перыяд правядзення гэтай працэдуры.
Лечым другі год, а ён прыходзіць і кажа: стала значна горш, чым было. У гэтым выпадку доктар не павінен адмяняць лячэнне. Калі ў першы год у пацыента не назіраецца пазітыўнай тэндэнцыі, гэта не сведчыць пра тое, што тэрапія не падыходзіць. Усё мяняецца. Лабараторна-дыягнастычная база пашыраецца і становіцца зразумела, чаму камусьці дапамагала, а камусьці не», — растлумачыла алерголаг.
Пайсці на такую сур’ёзную і працяглую тэрапію пагодзіцца не кожны. Курс лячэння складае мінімум ад 3 да 5 гадоў.
«Раней мы гаварылі, што яна праводзіцца раз у жыцці, цяпер усё залежыць ад імунных блакуючых клетак. Гэта значыць, што працэдура можа спатрэбіцца паўторна праз 15-20 гадоў. Схадзіце да доктара, здайце спецыфічныя аналізы. Няма залатога стандарту ў лячэнні алергенамі, якія таксама з’яўляюцца лекам. Канкрэтна вам гэта можа не падысці», — звярнула ўвагу Алена Гарохавік.
«Бывае, што клінічна пацыенту становіцца лепш, але па даследаванні клетак відаць, што гэтага недастаткова. Тут не трэба выключаць псіхасаматыку: пацыент можа прымаць плацэба і гаварыць, што яму стала лепш, а па клетках эфектыўнасць нулявая. Ну, няхай прымае», — рэзюмавала яна.
